محمد علی فروغی

محمدعلی فروغی دردشتی، ملقب به ذُکاء‌المُلک، متولد 1256 در تهران و درگذشته به سال 1321، مؤلف، ادیب، مترجم و سیاستمدار ایرانی بود. فروغی از چهره‌های برجستۀ فرهنگی ایران و از شخصیت‌های مؤثر بر شکل‌گیری تاریخ ایران مدرن است. او از فعالان و مبارزان شاخص جنبش مشروطه و عضو هیأت اعزامی ایران به کنفرانس صلح پاریس و جامعۀ ملل بود. فروغی سمت‌های سیاسی مختلفی را در دوران قاجار به‌عهده داشت و در دوران پهلوی سه بار نخست‌وزیر ایران شد. او اولین نخست‌وزیر رضاشاه و همچنین اولین نخست‌وزیر محمدرضاشاه پهلوی بود. از فعالیت‌های فرهنگی محمدعلی فروغی می‌توان به تصحیح «کلیات سعدی»، ترجمۀ چند کتاب حوزۀ علوم انسانی، انتشار روزنامۀ «تربیت» که اولین روزنامۀ غیردولتی ایران بود، همکاری در تأسیس دانشگاه تهران، ابداع بسیاری از کلمات پایۀ حوزه‌های علم و فلسفه و معادل‌یابی برای این کلمات در زبان فارسی، تدریس و تربیت تعداد زیادی از شخصیت‌های برجستۀ تاریخ ایران، تأسیس «فرهنگستان ایران»، برگزاری جشن هزارۀ فردوسی، تشکیل «انجمن آثار ملی» و تلاش برای ساخت و بازسازی و مرمت مقبرۀ حافظ و سعدی و فردوسی و عطار و خیام و ابن‌سینا و نادرشاه اشاره کرد. فروغی مدتی هم رییس «فرهنگستان ایران» بود. از آثار تألیفی او می‌توان به کتاب‌های «سیر حکمت در اروپا» و «اصول ثروت ملل یعنی اکونومی پلتیک» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب‌های «گفتار در روش راه‌بردن عقل» و «ضیافت» اشاره کرد.