اکتاویو پاز

اُکتاویو پاز لوزانو (Octavio Paz Lozano)، متولد 1914 و درگذشته به سال 1998، شاعر، جُستارنویس، منتقد، روزنامه‌نگار و دیپلمات مکزیکی بود. او یکی از مهمترین و بزرگترین شاعران قرن بیستم، از نمایندگان و چهره‌های شاخص دوران شکوفایی ادبیات امریکای لاتین و برندۀ جایزه نوبل ادبیات سال 1990 است. پاز نوشتن و شعر سرودن را از هفده‌سالگی آغاز کرد. پدربزرگش از داستان‌نویسان سرشناس مکزیک بود و بر شکوفاییِ استعداد ادبی‌اش تأثیر داشت. در سال 1962 پاز به عنوان سفیر مکزیک در هند به این کشور رفت. اقامت در هند و آشنایی با این کشور تأثیری جدی بر اندیشه و آثار او گذاشت. اما در سال 1968 از سِمَتِ دیپلماتیک خود استعفا کرد. دلیل این استعفا، اعتراض او به سرکوب خونین تظاهرات آرام دانشجویان در مکزیک بود. پاز بعد از کناره‌گیری از دیپلماسی به کار روزنامه‌نگاری رو آورد و چند نشریۀ معتبر هنری و سیاسی را سردبیری و منتشر کرد. از آثار اکتاویو پاز می‌توان به دفترهای شعر «سنگ آفتاب» و «سراشیب شرق» و کتاب «هزارتوی تنهایی: زندگی و شیوۀ اندیشه‌ورزی در مکزیک» اشاره کرد.