استاندال

ماری هنری بِیل (Marie-Henri Beyle)، با نام مستعار استاندال (Stendhal)، متولد 1783 و درگذشته به سال 1842، از نویسندگان بزرگ نیمۀ اول قرن نوزدهم فرانسه بود. استاندال در شهر گرنوبل فرانسه متولد شد. در هفت‌سالگی مادرش را از دست داد و این ضربۀ روحی تأثیری عمیق بر او، که به‌گفتۀ خودش بسیار به مادرش عشق می‌ورزید، گذاشت. از پدر و زنی که سرپرستی او را بعد از مرگ مادر به‌عهده داشت سخت متنفر بود. در نوجوانی سرکش و عصیانگر و برخلاف پدر و دایۀ سلطنت‌طلبش، جمهوری‌خواه بود. در شانزده‌سالگی به پاریس رفت و از طریق یکی از اقوامش که از طرف پدرش به او معرفی شده بود وارد وزارت جنگ شد. در لشکرکشی‌های ناپلئون، از جمله لشکرکشی او به روسیه، حضور داشت. در دوران همین لشکرکشی‌ها بود که ایتالیا را کشف کرد و بسیار تحت تأثیر این کشور قرار گرفت. بعد از سقوط ناپلئون به میلان رفت. نخستین آثار استاندال جزوه‌هایی دربارۀ موسیقی و نقاشی بود. در این آثار اما هنوز از نام مستعار استاندال استفاده نمی‌کرد. اولین اثری که با نام مستعار استاندال به چاپ رساند سفرنامۀ «رُم، ناپل و فلورانس» بود. استاندال نویسنده‌ای پرکار و مردی عاشق‌پیشه بود، اما در زمان حیاتش گمنام ماند و ماجراهای عاشقانه‌اش هم عاقبت خوشی نداشتند و با توفیق همراه نبودند. به‌جز نوشتن داستان و سفرنامه و آثاری در زمینۀ ادبیات و هنر، به کار روزنامه‌نگاری هم اشتغال داشت و برای مطبوعات انگلیسی مقاله‌هایی دربارۀ وقایع سیاسی فرانسه می‌نوشت و ضمن گزارش این وقایع به تحلیل آنها می‌پرداخت. مشهورترین و مهمترین اثر استاندال رمان «سرخ و سیاه» است. این رمان از شاهکارهای ادبیات کلاسیک به‌حساب می‌آید. از دیگر آثار استاندال می‌توان به رمان «صومعۀ پارم» اشاره کرد.