عبدالحسین‏ زرین‏ کوب‏

عبدالحسین زرین‌کوب، متولد 1301 در بروجرد و درگذشته به سال 1378، ادیب، مورخ، منتقد ادبی، استاد دانشگاه و مترجم ایرانی بود. او همسر قمر آریان، پژوهشگر ایرانی، بود. زرین‌کوب از پژوهشگران برجستۀ تاریخ و ادبیات ایران و نویسندۀ آثاری متعدد در این حوزه‌هاست. زرین‌کوب تحصیلات ابتدایی را در بروجرد و تحصیلات دبیرستانی را در تهران گذراند و پس از گرفتن دیپلم ادبی در تهران، به‌عنوان معلم در دبیرستان‌های خرم‌آباد و بروجرد مشغول به کار شد. اولین کتابش در همین دوره در بروجرد به چاپ رسید. در سال 1324 وارد دانشگاه تهران شد و در رشتۀ ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت. دوران تحصیل زرین‌کوب در دانشگاه تهران از دوره‌های طلایی این دانشگاه بود. او دکترای ادبیات فارسی را هم در همین دانشگاه گرفت و پایان‌نامه‌اش را زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر، که از استادان برجستۀ دانشگاه تهران و از محققان بزرگ ادبیات کلاسیک فارسی بود، نوشت. زرین‌کوب در سال 1332 با قمر آریان، که از هم‌دوره‌های او در دوران تحصیل در دانشگاه بود، ازدواج کرد. تدریس در دانشگاه تهران و دانشسرای عالی و دانشکدة هنرهای دراماتیک و نیز تدریس در دانشگاه‌های آکسفورد، سوربن، هند و پاکستان و همچنین تدریس به‌عنوان استاد مهمان در دانشگاه‌های کالیفرنیا و پرینستون از جمله فعالیت‌های علمی عبدالحسین زرین‌کوب هستند. کتاب‌ «دو قرن سکوت» معروف‌ترین و محبوب‌ترین اثر زرین‌کوب است. از دیگر آثار تألیفی او می‌توان به کتاب‌های «از کوچۀ رندان»، «کارنامۀ اسلام»، «نه شرقی، نه غربی، انسانی»، «روزگاران»، «پله پله تا ملاقات خدا»، «شعر بی‌دروغ، شعر بی‌نقاب»، «ارزش میراث صوفیه»، «سرّ نی» و «فرار از مدرسه» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب‌های «فنّ شعر» و «ادبیات فرانسه در قرون وسطی و رنسانس» اشاره کرد. از زرین‌کوب اشعاری هم به‌جا مانده است.