مهرداد بهار

ملک مهرداد بهار، متولد 1308 و درگذشته به سال 1373، اسطوره‌پژوه، استاد دانشگاه و مورخ ایرانی بود. او فرزند ملک‌الشعرای بهار، شاعر و ادیب بزرگ ایرانی، و همسر زهره سرمد، استاد دانشگاه، بود. مهرداد بهار را پدر اسطوره‌شناسی ایران لقب داده‌اند. بهار دارای لیسانس ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، فوق‌لیسانس از مدرسۀ زبان‌های شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن و دکترا از دانشگاه تهران بود. او، به دلیل سوابق سیاسی و ممانعت ساواک از استخدامش در دانشگاه، در بانک مرکزی استخدام شد اما به‌صورت حق‌التدریسی در دانشگاه تهران درس می‌داد و مدتی بعد هم استاد اساطیر ایران باستان در همین دانشگاه شد. بهار همچنین همکاری با بنیاد فرهنگ ایران (پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگیِ فعلی)، فرهنگستان زبان ایران و فرهنگستان ادب و هنر را در کارنامۀ کاری خود داشت. از مهرداد بهار پژوهش‌های ارزنده‌ای در حوزۀ اسطوره‌پژوهی و نیز آثاری در زمینۀ تاریخ، ادبیات حماسی ایران، بازنویسی داستان‌های اساطیری برای کودکان و واژه‌نامه و ترجمۀ متون باستانی به‌جا مانده است. از آثار مهرداد بهار می‌توان به کتاب‌های «پژوهشی در اساطیر ایران»، «حماسه‌های ایرانی: از اَوستا تا شاهنامه» و «جستاری چند در فرهنگ ایران» اشاره کرد. بهار در سال 1373، براثر بیماری کم‌خونی سیدروبلاستیک، درگذشت. گفتنی‌ست که او اولین کسی بود که در قطعۀ هنرمندان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.