صادق چوبک

صادق چوبک، متولد 1295 در بوشهر و درگذشته به ‌سال 1377، داستان‌نویس و مترجم ایرانی ساکن امریکا بود. چوبک کمی بعد از محمدعلی جمالزاده و صادق هدایت و بزرگ علوی وارد میدان قصه‌نویسی جدید ایران شد و او را، در کنار آن سه، یکی از پیشگامان داستان‌نویسی نوین ایران می‌دانند. از چوبک عمدتاً به‌عنوان نویسنده‌ای ناتورالیست یاد می‌شود. قصه‌های صادق چوبک روایتگر امیال و غرایز حیوانی آدمی و دست‌وپابستگی انسان دربرابر این امیال و غرایز و تأثیر شرایط و محیط و طبیعت بر سرنوشت انسانند. چوبک نویسندۀ سرگذشت‌ها و سرنوشت‌های تباه است و نویسندۀ رنجِ آن‌ها که گرفتار تباهی‌اند، بی‌آنکه تباهی لزوماً انتخاب خودشان بوده باشد. او در قصه‌‌هایش تیرگی‌های اعماق جامعه را می‌کاود و عیان می‌کند. خشونت، فقر، جهل، عقب‌ماندگی، خرافه‌باوری، کودکان حرامزادۀ تیره‌بختِ محروم و رهاشده، زنان تباه‌شده و قربانی دنیای مردانه و باورهای کهنه و خرافی، آدم‌های تحت سلطۀ غرایز حیوانی و جبر اجتماعی، مردمی که در لجن و پلشتی دست‌و‌پا می‌زنند، حیوانات، مکان‌های نکبت‌گرفته و چرک‌آلود و مرگی سیاه که به کمین انسان‌ و حیوان نشسته است؛ این‌ها همه عناصری‌اند که دنیای تیره و تار و سرد و خشن داستان‌های صادق چوبک را می‌سازند. چوبک از سال 1353 ایران را برای همیشه ترک کرد و به انگلستان و سپس امریکا رفت و تا پایان عمر در امریکا زندگی کرد. از آثار داستانی صادق چوبک می‌توان به رمان‌‌‌‌های «سنگ صبور» و «تنگسیر» و مجموعه داستان‌های «انتری که لوطیش مرده بود» و «خیمه‌شب‌بازی» اشاره کرد. رمان «تنگسیر» چوبک دستمایۀ اقتباس سینمایی هم قرار گرفته و امیر نادری فیلم «تنگسیر» را براساس این رمان ساخته است. از چوبک سه ترجمه و دو نمایشنامه نیز منتشر شده است. کتاب «پینوکیو؛ آدمک چوبی» از ترجمه‌های اوست.