والتر بنیامین

والتر بندیکس شونفلیس بنیامین (Walter Bendix Schönflies Benjamin)، متولد 1892 و درگذشته به سال 1940، منتقد فرهنگی و نظریه‌پرداز آلمانی بود. والتر بنیامین اگرچه در زمان حیاتش آن‌طور که باید مشهور و شناخته نشد اما بعد از مرگش به یکی از تأثیرگذارترین و معروف‌ترین متفکران بدل شد. او نظریه‌پردازی تأثیرگذار بر مباحث مربوط به زیبایی‌شناسی، نقد ادبی و ماتریالیسم تاریخی است. بنیامین متفکری چندوجهی با حوزۀ علائقی متنوع بود. نوشته‌های نظری او عرصه‌های گوناگونی، از جمله زیبایی‌شناسی و ادبیات و تئاتر، را در بر می‌گیرد. او با متفکران مکتب فرانکفورت، مخصوصاً تئودور آدورنو، در ارتباط بود و همچنین از دوستان برتولت برشت، نمایشنامه‌نویس مشهور آلمانی، بود. بنیامین عمری کوتاه داشت و مرگ تراژیکش در چهل‌وهشت‌سالگی درحالی رقم خورد که در سال 1940 از دست نازی‌ها ‌می‌گریخت. او و گروهی دیگر از پناهنگدان یهودی از مرز فرانسه وارد اسپانیای دوران زمامداری فرانکو شده بودند. مقصد نهایی‌ بنیامین امریکا بود اما دولت فرانکو به پلیس اسپانیا دستور داد پناهندگانی را که وارد اسپانیا شده بودند، که بنیامین هم جزوشان بود، به فرانسه برگردانند و بنیامین، تا به‌دست گشتاپو نیفتد، به زندگی خود پایان داد. از آثار والتر بنیامین می‌توان به «خیابان یک‌طرفه»، «اثر هنری در دوران بازتولیدپذیری تکنیکی آن»، «تزهایی درباره‌ی فلسفه‌ی تاریخ» و «در باب زبان و زبان بشری» اشاره کرد. از بنیامین آثاری داستانی نیز به‌جا مانده است.