اروین یالوم

اروین د. یالوم (Irvin D. Yalom)، متولد 1931، روان‌کاو و روان‌درمانگر اگزیستانسیال و نویسندۀ امریکایی است. یالوم نویسندۀ مشهور داستانهای روان‌شناختی است. او استاد دانشگاه استنفورد است و، علاوه بر آثار داستانی، آثاری نظری نیز در زمینۀ روان‌کاوی و روان‌درمانی تألیف کرده است. یالوم در آثار داستانی‌اش نظریات خود در زمینۀ روان‌کاوی و روان‌درمانی را بیان می‌کند. داستانهای او نقطۀ تلاقی فلسفه و ادبیات و روان‌کاوی‌اند و پیچیدگی‌ها و بحرانهای آدمی را به تصویر می‌کشند. او همچنین در برخی از داستانهایش به بیان تجربه‌های خود از ملاقات با بیماران مختلف و درمان آنها سخن گفته و نوع تعاملش با بیماران را بیان کرده است. کتاب «وقتی نیچه گریست» از مشهورترین رمان‌های روان‌شناختی اروین د. یالوم است. از دیگر آثار داستانی او می‌توان به کتاب‌های «مامان و معنی زندگی»، «درمان شوپنهاور»، «مسئلۀ اسپینوزا» و «انسان موجودی یکروزه و قصه‌های دیگری از روان‌درمانی» اشاره کرد. «روان‌درمانی اگزیستانسیال» و «تئوری و عمل در روان‌درمانی گروهی» از آثار غیرداستانی اروین د. یالوم هستند. از او همچنین زندگی‌نامه‌ای خودنوشت، با عنوان «من شدن»، منتشر شده است. یالوم در سال 2002 جایزة انجمن روان‌پزشکی امریکا را دریافت کرده است.