جلال ستاری

جلال ستاری، متولد 1310 در رشت و درگذشته به ‌سال 1400، پژوهشگر، اسطوره‌شناس، منتقد و مترجم ایرانی بود. او از چهره‌های فرهنگی برجستۀ ایرانی است. تئاتر، ادبیات، اسطوره‌شناسی و نظریه‌های روانکاوی مبتنی بر اسطوره‌ها و رمزها و نمادها و کهن‌الگوها از علاقه‌های اصلی جلال ستاری در حوزۀ پژوهش و ترجمه و نقد ادبی و هنری بود. آثاری که او در حوزۀ اسطوره‌پژوهی ترجمه کرد نقش مهمی در آشنایی مخاطبان فارسی‌زبان با نظریه‌های مدرن این حوزه داشت. از آثار تألیفی جلال ستاری می‌توان به کتاب‌های «افسون شهرزاد»، «بازتاب اسطوره در بوف کور (ادیپ یا مادینه‌جان؟)»، «سیمای زن در فرهنگ ایران»، «پژوهشی در حکایات سندباد بحری»، «آئین و اسطوره در تئاتر»، «عشق صوفیانه»، «رمزاندیشی و هنر قدسی»، «پژوهشی در قصه‌ی اصحاب کهف (داستان هفت‌خفتگان)»، «زمینه‌ی اجتماعی تعزیه و تئاتر در ایران»، «اسطورۀ تهران»، «تهران در قاب شعر» و «جادوی تئاتر» و از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب‌های «رساله در تاریخ ادیان»، «چشم‌اندازهای اسطوره»، «هنر مقدس (اصول و روشها)»، «اسطوره‌ای نو: نشانه‌هایی در آسمان»، «روانکاوی آتش»، «جامعه‌شناسی تئاتر»، «عشق»، «دگردیسی‌های روان و نمادهایش: کندو‌کاو در پیش‌نشانه‌های موردی از بیماری اسکیزوفرنی» و «بازپسین گفت‌وگو: مصاحبه با سارتر» اشاره کرد. ستاری در سال‌های پیش از انقلاب مدتی مدیر کل دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی فرهنگی وزارت فرهنگ و هنر و مدتی هم مشاور وزیر فرهنگ و هنر بود. به نام جلال ستاری جایزه‌ای مختص پژوهشگران برتر نمایش ایرانی تأسیس شده است. او همچنین دارندۀ نشان هنر و ادب شوالیۀ فرانسه بود.