کارل گوستاو یونگ

کارل گوستاو یونگ (Carl Gustav Jung)، متولد 1875 و درگذشته به ‌سال 1961، روانپزشک و روانکاو سوئیسی بود. او بنیانگذار روانشناسی تحلیلی است. ناخودآگاه جمعی از مهمترین نظریه‌هایی بود که از جانب یونگ مطرح شد. او که روی اسطوره‌ها بسیار مطالعه و پژوهش کرده بود به این اعتقاد داشت که رؤیاها و خیال‌پردازی‌های انسان ریشه‌هایی اسطوره‌ای و کهن‌الگویی دارند و باید آن‌ها را براساس نمادهای مرتبط با اسطوره‌ها و کهن‌الگوها و آنچه در ناخودآگاه جمعی بشر انباشته شده تحلیل و تفسیر کرد. به‌‌اعتقاد یونگ همۀ مسائل روانی آدمی را نمی‌توان با اتکا به ناخودآگاه فردی توضیح داد و انسان، علاوه بر ناخودآگاه فردی، از ناخودآگاه جمعی هم برخوردار است و این ناخودآگاه جمعی، عامل اشتراک نوع بشر است و انسان‌ها را، فارغ از تفاوت‌های فردی که با هم دارند، به هم پیوند می‌دهد و باعث می‌شود در مواردی حالات روانی و ذهنی مشابهی را تجربه کنند و واکنش‌های مشابهی از خود نشان دهند که ریشه در کهن‌الگوها و اسطوره‌هایی دارد که در همین ناخودآگاه جمعی انباشته شده‌اند. یونگ همچنین معتقد بود که در درون و ناخودآگاه هر زن یک مرد (آنیموس) و در درون و ناخودآگاه هر مرد یک زن (آنیما) زندگی می‌کند. نظریات یونگ بر عرصه‌های گوناگونی، از جمله بر هنر و ادبیات و نقد ادبی و هنری، تأثیر زیادی گذاشته است. در عرصۀ سینما فدریکو فلینی، فیلمساز بزرگ ایتالیایی، از جمله کارگردانانی‌ست که از یونگ تأثیر گرفته است. از آثار کارل گوستاو یونگ می‌توان به کتاب‌های «انسان و سمبولهایش»، «ناخودآگاه جمعی و کهن‌الگو»، «دگردیسی‌های روان و نمادهایش: کندوکاو در پیش‌نشانه‌های موردی از بیماری اسکیزوفرنی»، «روانشناسی و کیمیاگری (انسان و اسطوره‌هایش)»، «روان‌شناسی و دین» و «کتاب سرخ» اشاره کرد.