نشر پاليتي در مجموعه متفکران مطرح معاصر با برخورد تفسيريانتقدي با نظريهپردازان نوشته شدهاست. کتابهاي اين مجموعه به بخشهاي فني هر نظريه ميپردازد و استدلالهاي اصليش را بازسازي ميکند و به شيوه استدلالي خواننده را به عمق درگيريهاي فکري نظريهپردازان ميکشاند، يعني به جاي تشريح آراي نظريه پردازان به بازسازي استدلالهاي اصلي آنها ميپردازد. به خاطر همين رويکرد کتابهاي اين مجموعه حکم منابع درسي و پژوهشي را دارد.
کتاب بديو به فلسفه آلن بديو ميپردازد. رايجترين ارجاع در آثار بديو به سياست است و بيشتر مثالها و مفاهيم کليدي او از نظريه و تاريخ سياسي مارکسيستي نشئت ميگيرد. نويسنده کتاب بديو، اد پلوث، با جنبه ساختاري و فلسفهي او کارش را آغاز ميکند و به بررسي اقوالش در باب هستيشناسي، هستي، بسگانهها، مجموعهها، وضعيتها و در آخر مقرهاي رخدادي و خود رخدادها ميپردازد. پس از فصل مقدماتي به سراغ فصل اول ميرود و رد اين فصل زمينههاي فلسفي انديشهي بديو، کنشوردي او و برخي حوادث زندگياش که در رشد و پرورش فلسفهاش نقش محوري داشتهاند را بيان ميکند. در فصل دوم بر برخي از برنهادههاي اصلي هستي و رخداد نظري ميافکند و اين پرسش را مطرح ميکند که: "از چه رو بديو از نظريهي مجموعهها استفاده ميکند و آيا واقعا به آن نيازي دارد؟"
کانون توجه فصل سوم ديگر بنداشتهاي برگرفته از نظريهي مجموعهها در هستي و رخداد سخن است. چند موضوع پيچيدهتر که در هستي و رخداد پررنگ شدهاند، مطرح شدهاند. مواردي چون تمايز بين تعلق و شمول، تمايز بين وضعيت و ايستانه، انواع مختلف بسگانهها در يک وضعيت (بهنجار، آماسيده و تکينه) و سرانجام انگارهي مقر رخدادي. فصل 4 در مورد تعديلهايي است که بديو بر نظريهي رخداد در کتاب منطق جهانها اعمال ميکند. در اين کتاب با برخي تغييرات در اصطلاحشناختي مواجه ميشويم. زيرا وظيفهي کلي منطق جهانها متفاوت با وظيفهي هستي و رخداد و البته مکمل آن است. فصل 5، درباره مفاهيم هستي و رخداد است. مفاهيمي دراينباره که چگونه ساکنان وضعيتهاي تاريخ (انسانها) رخدادها را تمشيت ميکنند. در فصل 6 نويسنده به تفسير نظريهي سوژهي بديو ميپردازد. به نظر پلوث، سوژه اصطلاحي است که بديو آن را براي حضور واقعي تغيير در يک وضعيت يا جهان به کار ميبرد. در فصل 7 از جنبهاي متفاوت به سوژه در کار بديو ميپردازد. با رويکردي بر پايه اخلاق و اثرات، به جاي تمرکز بر سوژه و چگونگي آن، با تمرکز بر اسلوبهاي متفاوت، انحرافات، گرايشها يا اشکالي که سوژه به خود ميگيرد را عنوان ميکند. فصل 8، به بنمايههايي از قبيل حضور اصول کلي کمونيستي يا نامتغيرها در تاريخ و بدگماني او به سياست پارلماني، سياست حزبي و حتي رأي دادن ميپردازد.
