يک هفته در فرودگاه
فرودگاهها چه احساسات و عواطفي را در خود ثبت و ضبط ميکنند و چه تأثيري بر زندگي و روابط انسانها دارند؟ آلن دو باتن در کتاب يک هفته در فرودگاه از معناي فرودگاه و جايگاه آن در زندگي انسان مدرن مينويسد. او فرودگاه را در پيوند با سفر، رفتن، مهاجرت، جدايي، دلتنگي، عشق، مرگ و موضوعاتي از اين دست ميبيند و از احساساتي ميگويد که در فرودگاه غليان ميکند. يک هفته در فرودگاه ماحصل اقامت يکهفتهاي آلن دو باتن در ترمينال شماره پنج فرودگاه «هيثرو»، به دعوت شرکتِ مالکِ اين فرودگاه، است. در آغاز کتاب ميخوانيد: «هر چند معمولاً وقتشناسي را مهمترين عامل داشتن يک سفر خوب ميدانيم، من اغلب آرزو داشتهام هواپيمايم تأخير داشته باشد تا ناچار شوم وقت بيشتري را در فرودگاه بگذرانم. کمتر پيش آمده اين آرزو را با ديگران در ميان بگذارم اما در خلوت خودم آرزو کردهام چرخهاي هيدروليک هواپيما نشتي داشته باشند يا توفاني در خليج بيسکي دربگيرد يا تودهاي مه در مالپنسا پيدا شود يا اعتصابي غيرقانوني در برج کنترل مالاگا (که در اين صنعت همانقدر که به خاطر ادارهي بيطرفانهي بخش زيادي از فضاي هوايي غرب مديترانه مشهور است به روابط کاري پُرتنش) به راه بيفتد. گاهي اوقات حتا آرزوي تأخيري آنچنان طولانيمدت را داشتهام که به خاطرش بُن غذا بدهند يا حتا هيجانانگيزتر، شبي را به هزينهي شرکت هواپيمايي در يک جعبهي دستمال کاغذي بتوني غولپيکر بگذرانم...»
کتاب با عکسهايي از ريچارد بيکر همراه است.
يک هفته در فرودگاه با ترجمه مهرناز مصباح در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نويسنده: آلن دو باتن (- 1969)، فيلسوف، مجري تلويزيون و جُستارنويس سوئيسي – بريتانيايي.
