چرا فیلسوفان نمی توانند بخندند؟

چرا فيلسوفان نمي‌توانند بخندند؟
کتابي که باورهاي رايج و متعارف را در باب طنز و کمدي به چالش مي‌کشد و از طنز به مثابه نوعي فلسفه‌ورزي سخن مي‌گويد. کاترين فروزه در کتاب چرا فيلسوفان نمي‌توانند بخندند؟ با رجوع به ديدگاه‌هاي برخي فيلسوفان شرق و غرب در باب طنز و کمدي نشان مي‌دهد که برخلاف آنچه غالباً تصور مي‌شود، طنز و کمدي صرفاً اسباب سرگرمي مردم و يک‌دم فراغتِ آنان از امور جدي، عقلاني و سازندة زندگي نيستند و اموري نظير خردورزي و تعقل و آموزش و يادگيري هيچ منافاتي با طنز و شوخ‌طبعي ندارند و طنز نه تنها در نقط? مقابل فلسفه نيست، بلکه خود شکلي از فلسفه‌ورزي است. فروزه در فصل اول و مقدماتي اين کتاب رويکردهاي متفکران گوناگون در باب خنده را تشريح مي‌کند.
کتاب شامل دو بخش و هشت فصل است. فصل اول مقدمه‌ است و بعد از آن بخش نخست کتاب آغاز مي‌شود که فصلهاي دوم تا چهارم را در بر مي‌گيرد و به ديدگاه‌هاي فلاسف? اروپايي دربارة طنز و کمدي و خنده اختصاص دارد. فروزه در اين بخش به رابط? خنده و بدن در آراء کانت و شوپنهاور و برگسون، خند? رهايي‌بخش در فلسف? نيچه و طنز و تناهي در فلسف? کي‌ير کگور پرداخته است.
در بخش دوم کتاب که شامل فصلهاي پنجم تا هفتم است، طنز در فلسف? چيني واکاوي شده است. کنفوسيوس و طنز، طنز در چوانگ تزو و خندة بي‌دليل در بوديسم چَن موضوعات اين بخش از کتاب است.
فصل هشتم و پاياني پي‌نوشتي است با عنوان «خنديدن به فلسفه يا خنده را فلسفيدن؟».
کتاب چرا فيلسوفان نمي‌توانند بخندند؟ با ترجم? علي سياح در نشر چشمه منتشر شده است.