تختی خانه ندارد

کتاب «تختی خانه ندارد» نوشتۀ آلبرت کوچویی
نوشته‌هایی متنوع از آلبرت کوچویی. کتاب «تختی خانه ندارد» مجموعه‌ای است از یادداشت‌هایی کوتاه از آلبرت کوچویی که در آن‌ها از موضوعات گوناگون سخن رفته است. آلبرت کوچویی در کتاب «تختی خانه ندارد» ماحصل سال‌ها دیده‌ها و شنیده‌ها و خوانده‌ها و معاشرت‌ها و نشست‌وبرخاست‌های خود با اهل هنر و فرهنگ و ادبیات را روی دایره ریخته و از هر دری با مخاطبان خود سخن گفته است. در کتاب «تختی خانه ندارد» هم سخن از عالم مطبوعات و نشریات و روزنامه‌هاست و هم صحبت از هنر و ادبیات و دیگر چیزها، از جمله همه‌گیری کرونا که بزرگ‌ترین مسئلۀ این روزهاست و کوچویی هم در کتاب «تختی خانه ندارد» از آن غافل نمانده است و در مطالب خود به آن اشاره کرده است.

مروری بر کتاب «تختی خانه ندارد»
کتاب «تختی خانه ندارد» با یادداشتی کوتاه از آلبرت کوچویی آغاز می‌شود که سپاس‌نامه‌ای است برای آنها که در گردآوری و انتشار این کتاب دستی و سهمی داشته‌اند. بعد از این سپاس‌نامه، یادداشتی آمده است به‌قلم م. عبدلی و با عنوان «یادی از آبادان برای: آلبرت کوچویی» که نوشته‌ای است برای آلبرت کوچویی و خطاب به او و در آن یادی شده است از آبادان روزگار گذشته. آبادان شهری است که آلبرت کوچویی روزگاری در آن زیسته است و از همین رو این شهر در نوشته‌های کتاب «تختی خانه ندارد» جایی را به خود اختصاص داده است.
آلبرت کوچویی در کتاب «تختی خانه ندارد» به عرصه‌ها و عوالم گوناگونی سرک می‌کشد. زمانی از مطبوعات و نشریات قدیمی نظیر «توفیق» و «نگین» یادی می‌کند و زمانی از هنرمند یا شاعری مشهور و زمانی هم حرف رسانه‌های امروزی و فضای مجازی و ویژگی‌های آن را پیش می‌کشد و جایی هم، از جمله در گفت‌وگویی که خبرگزاری ایسنا با او انجام داده است و در کتاب «تختی خانه ندارد» چاپ شده است، از همه‌گیری کرونا می‌گوید.
یکی از مطالبی که در کتاب «تختی خانه ندارد» به چاپ رسیده مطلبی است با عنوان «متنی برای "آلبرت کوچویی" با هدف تبریک کریسمس» نوشتۀ محمدباقر رضایی که از نویسندگان و سردبیران رادیو است. رضایی در این متن با طنزی آهنگین درباره آلبرت کوچویی نوشته است تا کریسمس را به این شیوه به او که مسیحی - آشوری است تبریک گفته باشد.
بعضی یادداشت‌های کوچویی که در کتاب «تختی خانه ندارد» آمده‌اند عبارتند از: «مترجم دردها و دردهای مترجم»، «ماهنامه نگین»، «فروغ و تاوان عشق»، «عیدانه و سماق»، «علی دهباشی و چه دیر!»، «شب بود، باران بود و چتری»، «روزی روزگاری آبادان»، «روزنامه‌های دقیقه‌ای»، «در تاریکخانه هنر»، «تختی خانه ندارد»، «بیچاره داستین هافمن!» ، «آنلاین از زیر پتو» و «اطلاع‌رسانی رسانه قدیمی در دوران سخت کرونا».
آنچه می‌خوانید قسمتی است از یادداشت «تختی خانه ندارد» که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده است: «در سالمرگ پهلوان غلامرضا تختی‌ایم. به هنگام تشییع پیکرش، تهران یکپارچه سوگ بود. ما دانشجویان دانشگاه در آن هنگام، با همه ملت، راه افتادیم. دروغ ننگین سال، خودکشی قهرمان... و اشاره‌های پرکنایه بر لب و بر نوشته‌هایی چند آمده بود، که تختی را خودکشی کردند. و تلخ‌ترین طنز روی جلد روزنامه توفیق بود، که روح تختی، بر بالای سر به سوگ نشستگان می‌گوید: بر من نگریید، به حال و روز خودتان، گریه کنید. و توفیق باز به توقیف رفت. "تختی را خودکشی کردند" هم از کنایه‌های توفیق آن روزها بود. و به‌راستی آن روز ایران تلخ گریست. تختی، پهلوان بود، با همه خصلت‌های پهلوانی رادمردان، یلان و قلندران. بسیار پهلوانان دیگر، بیش از تختی، انبوه مدال‌ها را از قهرمانی‌ها آوردند، برخی بیش از او هم، اما هرگز در جای خوش پیدا کردن در دل مردم، به پای او نرسیدند.»
کتاب «تختی خانه ندارد» در انتشارات آرادمان منتشر شده است.

درباره آلبرت کوچویی، نویسنده کتاب «تختی خانه ندارد»
آلبرت کوچویی، متولد 1322 در همدان، روزنامه‌نگار و مترجم و نویسنده ایرانی مسیحی ـ آشوری و مجری رادیو است. کوچویی دوران دبستان و دبیرستان را در آبادان گذراند و در همان دوران اقامت در آبادان بود که کار رسانه‌ای خود را آغاز کرد و به همکاری با مطبوعات و رادیو نفت ملی پرداخت. همکاری با رادیو تلویزیون ملی ایران، همکاری با نشریه‌های «خوشه»، «آیندگان»، «فردوسی» و «بامشاد» به‌عنوان منتقد هنری، سردبیری مجلۀ «جوانان» در سال 1358، گویندگی در رادیو تهران، سردبیری هفته‌نامۀ «فانوس» و سردبیری مجلۀ «عنوان» از جمله فعالیت‌های رسانه‌ای و مطبوعاتی آلبرت کوچویی بوده است. او همچنین در دانشگاه‌های ایران و در مقطع کارشناسی ارشد گزارشگری در رسانه‌ها و نقد هنری تدریس کرده است. در سال 1395 نشان درجه یک هنر، به خاطر حضور اثرگذار در هنرهای نمایشی و نقد هنری در رسانه‌ها، به آلبرت کوچویی اهدا شد. همچنین در همان سال موزه ملی ایران از او تقدیر کرد.
کوچویی سه دوره رئیس انجمن اولیاء و مربیان مجتمع آموزشی حضرت مریم و دو دوره رئیس انجمن آشوری‌های تهران بوده است.
از آثار تألیفی او می‌توان به کتاب‌های «همه‌ی دلتنگی‌ها» و «تمام آن روزها» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب «کنسرت ناتمام» اشاره کرد.