آفوریسم های زندگی (درون)

کتاب «آفوریسم‌های زندگی» اثر امیل چوران
تولد وحشتناک‌تر است یا مرگ؟ امیل چوران در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» معتقد است که تولد. کتاب «آفوریسم‌های زندگی»، با عنوان اصلی De linconvénient dêtre né، تأملاتی‌ست ژرف درباب تولد و زندگی و مرگ که به هیئتِ گزین‌گویه و کوته‌نوشت ارائه شده‌اند.
امیل چوران در کتاب «آفوریسم‌های زندگی»، که عنوان اصلی‌اش چنانکه در ترجمۀ فارسی کتاب آمده «عواقب زاده شدن» است، با تلخ‌نگری‌ای رندانه به تأمل در زاده شدن و مرگ پرداخته است.
کتاب «آفوریسم‌های زندگی» گزین‌گویه‌هایی‌ست که در آن‌ها، برخلاف باور مرسوم، تولد فاجعه‌بارتر از مرگ نمایانده شده است.
چوران در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» تصویری از یأس به دست می‌دهد که نه ویرانگر بلکه سازنده و رهایی‌بخش است. او از یأسی سخن می‌گوید که انسان را به در لحظه زیستن برمی‌انگیزد و به اینکه حین انجام هر عملی به بیهودگی و گذرا بودن آن نیز واقف باشیم و درنتیجه در همان لحظه از آن لذت ببریم یا اگر در وضعیتی رنج‌بار قرار داریم آن را گذرا بدانیم و چندان جدی‌اش نگیریم و بگوییم این نیز بگذرد.
کتاب «آفوریسم‌های زندگی» دعوتی‌ست به فلسفه‌ورزی درباب همۀ آنچه در متن زندگی با آن‌ها درگیریم. این کتاب نه یک متن فلسفی آکادمیک بلکه کوته‌نوشت‌هایی‌ست زاده تلاقی و آمیزش عقل و شهود که به‌صورت شراره‌هایی پدیدار شده است.
متن اصلی کتاب «آفوریسم‌های زندگی» اولین بار در سال 1973 منتشر شده است.

مروری بر کتاب «آفوریسم‌های زندگی»
در ابتدای ترجمۀ فارسی کتاب «آفوریسم‌های زندگی» بخشی از گفت‌وگویی با امیل چوران آمده که چوران در آن از این کتاب خود به‌عنوان یکی از کتاب‌هایش که دلبستگی خاصی به آن دارد و به هر کلمه‌اش پیوند خورده، نام برده است.
کتاب «آفوریسم‌های زندگی»، چنانکه پیش‌تر هم اشاره شد، مجموعه‌ای‌ست از گزین‌گویه‌های امیل چوران درباب زاده شدن و مرگ. چوران در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» به مفهوم تولد و یأسِ رهایی‌بخشی که در زندگی هست می‌اندیشد و به اینکه یأس چطور می‌تواند انسان را از سنگینی تحمل‌ناپذیر هستی برهاند.
در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» با فیلسوفی رند و مردد و نومید مواجهیم که زندگی و تولد را وامی‌کاود. او در جاهایی از کتاب «آفوریسم‌های زندگی» از مسیر یأس‌ها و تردیدهایش به بودا می‌رسد اگرچه بر این هم تأکید می‌کند که توانایی‌اش در مأیوس بودن، ضمن اینکه بودا را به او می‌فهمانَد، مانع می‌شود که از بودا پیروی کند.
زمان یکی از دغدغه‌های چوران در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» است؛ زمان سپری شده و زمانی که سپری خواهد شد. در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» چیزها به طرز یأس‌آوری گذرا می‌نمایند و وقوف به این گذراییِ یأس‌آلود، از دید چوران، یک وقوف رهایی‌بخش است که آدمی را از بند تعلق آزاد می‌کند.
در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» با آرامشی یأس‌آلود مواجهیم که ملازم اندوه و تلخی و رنج است. این آرامش، که رنگی عارفانه دارد، گویی برآمده از وقوف به گذراییِ امور است و وقوف به بیهودگی هر نوع عمل و تقلا. چوران رکود و سکون پیش از تولد را می‌طلبد. به تعبیری می‌توان گفت که کتاب «آفوریسم‌های زندگی» کتابی‌ست‌ علیه هراس از مرگ و درباره وجوهِ غریب زنده بودن. چوران در این کتاب بازگشت به لحظۀ پیش از تولد را می‌جوید؛ بازگشت به عدم. او تولد و زنجیر را هم‌معنای هم می‌داند.
امیل چوران همچنین در کتاب «آفوریسم‌های زندگی» به کندوکاو در درون خود می‌پردازد و احساسات و افکار و رفتارهای خود و نوع بشر را، با دیدی ژرف‌نگر، حلاجی می‌کند.
در بخشی از کتاب «آفوریسم‌های زندگی» می‌خوانید: «شناختی وجود دارد که از هر آن چه آدمی انجام می‌دهد اهمیت و ارزش را می‌زداید: برای چنین شناختی هر چیزی جز خودش بی‌اساس است. این شناخت چنان ناب است که حتی از تصور ابژه نیز نفرت دارد و دانش بی‌اندازه‌ای را انتقال می‌دهد که براساس آن انجام یا عدم انجام یک عمل یکسان شمرده می‌شود و با احساس رضایت بی‌اندازه‌ای نیز همراه می‌گردد: رضایت از تواناییِ تکرار این نکته که در هر مواجهه، هیچ‌یک از حرکاتی که انجام می‌دهیم ارزش‌اش را ندارد که به آن پایبند بمانیم؛ که هیچ‌چیز از رهگذرِ ماده تعالی نمی‌یابد؛ که "واقعیت" به گستره‌ی حماقت تعلق دارد. چنین شناختی سزاوار این است که پس از مرگ نیز فراخوانده شود: این شناخت به‌گونه‌ای عمل می‌کند که گویی صاحب‌شناخت زنده و نازنده بوده، یعنی بودن و خاطره‌ی بودن. او عبارتِ "دیگر گذشته است" را در همان لحظه‌ی عمل درباره‌ی هر آن چه انجام می‌دهد می‌گوید، عملی که بدین‌ترتیب برای همیشه از زمان حال فارغ شده.»
کتاب «آفوریسم‌های زندگی» با ترجمۀ عظیم جابری و مسعود لطفی، همراه با ترجمۀ بخشی کوتاه از مصاحبۀ سیلوی ژودو با امیل چوران، در نشر درون منتشر شده است.

درباره امیل چوران، نویسنده کتاب «آفوریسم‌های زندگی»
امیل چوران (Emil Mihai Cioran)، متولد 1911 و درگذشته به‌سال 1995، فیلسوف و جستارنویس رومانیایی است. چوران آثارش را به زبان‌های رومانیایی و فرانسوی می‌نوشت. او بیشتر متأثر از نیچه، شوپنهاور، کی‌یر کگور و کانت بود. پوچی، مرگ، یأس و رنج و عذاب از مضامین محوری آثار چوران هستند.
چوران از سال 1941 به فرانسه رفت و از آن زمان تا پایان عمر، مقیم فرانسه بود. از جمله آثار امیل چوران می‌توان به کتاب‌های «بر قله‌های ناامیدی» و «قطعات تفکر» اشاره کرد.

رتبۀ کتاب «آفوریسم‌های زندگی» در گودریدز: 4.13 از 5.