ژنرال ها

کتاب «ژنرال‌ها» نوشتۀ مایکل هستینگز
اسرار پشت پردۀ حملۀ آمریکا به افغانستان و جنگ در این کشور، به‌روایت مایکل هستینگز. کتاب «ژنرال‌ها»، با عنوان اصلی The Operators: The Wild and Terrifying Inside Story of Americas War in Afghanistan، روایتی جزئی‌نگرانه و انتقادی از مداخلۀ نظامی امریکا در افغانستان و نیز گزارشی از زدوبندها و روابط سیاسی پشت پردۀ مقامات نظامی و سیاسی امریکا است.
در کتاب «ژنرال‌ها» ژنرال استنلی مک‌کریستال، فرماندۀ امریکا و ناتو در جنگ افغانستان، نقش اصلی را دارد و این کتاب، چنانکه در مقدمۀ ویراستار بر ترجمۀ فارسی آن توضیح داده شده، از دل گزارشی جنجالی بیرون آمده است که مایکل هستینگز آن را در سال 2010، در شرح حال ژنرال مک‌کریستال، برای مجلۀ «رولینگ استون» نوشت؛ گزارشی با عنوان «ژنرال فراری» که هستینگز در آن توهین‌ها و تحقیرهای ژنرال مک‌کریستال و کارکنانش را نسبت به مقامات کاخ سفید و غیرنظامیانی که در جنگ افغانستان مداخله می‌کردند منعکس کرد و به‌خاطرش جایزۀ جورج پولک را گرفت. این گزارش، جنجال‌آفرین شد و درنهایت به استعفای مک‌کریستال انجامید.
براساس بخشی از کتاب «ژنرال‌ها» که به حضور و نقش ژنرال مک‌کریستال در جنگ افغانستان مربوط می‌شود، فیلمی هم به نام «ماشین جنگ» ساخته شده است.
متن اصلی کتاب «ژنرال‌ها» اولین بار در سال 2012 منتشر شده است.

مروری بر کتاب «ژنرال‌ها»
همان‌طور که در مقدمۀ ویراستارِ ترجمۀ فارسی کتاب «ژنرال‌ها» بر این ترجمه توضیح داده شده، این کتاب روایتی غیرداستانی با گفت‌وگوهایی مستند است که مایکل هستینگز در آن به شرح مفصل اقامت خود با ژنرال مک‌کریستال و گروهش در اروپا و افغانستان پرداخته و اطلاعاتی دربارۀ دیگر ژنرال‌های ارتش آمریکا را هم به آن افزوده است.
آنچه گزارش هستینگز از جنگ افغانستان و حضور نظامیان آمریکا در این کشور را در کتاب «ژنرال‌ها» خواندنی‌تر می‌کند، ارائۀ این گزارش به‌صورت روایتی داستان‌گونه است. این ویژگی باعث شده که کتاب «ژنرال‌ها»، در عین مستند بودن و متکی بودنش به دیده‌ها و شنیده‌ها و تحقیقات هستینگز، با یک رمان جذاب دربارۀ مداخلۀ نظامی آمریکا در افغانستان پهلو بزند.
کتاب «ژنرال‌ها» یک گزارش انتقادی دربارۀ بیهودگی جنگ در افغانستان، به‌بهانۀ دستگیری بن‌لادن است؛ بهانه‌ای که هستینگز در این کتاب، از واهی بودن آن پرده برمی‌دارد. او در این کتاب به جنگ در عراق نیز با همین دید می‌نگرد. هستینگز در کتاب «ژنرال‌ها» نشان می‌دهد که این جنگ‌ها بیش از آنکه مزیت و عایدی‌ای داشته باشند، آسیب رساندند و تبعاتی هولناک به‌دنبال داشتند. او همچنین در این کتاب، علاوه بر گزارشی انتقادی از مداخلۀ نظامی آمریکا در افغانستان و نقش ژنرال مک‌کریستال در این ماجرا و ارائۀ تصویری از پشت پردۀ زدو‌بندهای مرتبط با این جنگ و نمایی نزدیک از ژنرال مک‌کریستال و شخصیت او، تصویری از اوضاع سیاسی افغانستان در حول و حوش دورانی که وقایع کتاب به آن مربوط است نیز به دست داده است.
کتاب «ژنرال‌ها» از چهار بخش تشکیل شده که عبارتند از: «طرح و برنامه»، «میان‌پردۀ دبی»، «افغانستان» و «خروجِ باشکوه».
در بخشی از کتاب «ژنرال‌ها» می‌خوانید: «ما اشتباه می‌جنگیدیم. راهمان هم اشتباه بود، و در کشوری اشتباه آتش جنگمان را تیز کردیم.
تقریباً سه‌هزار آمریکایی یازدهم سپتامبر کشته شدند. از آن زمان تا کنون شش‌هزار خدمۀ مرد و زن آمریکایی در عراق و افغانستان کشته شده‌اند و بیش از چهل‌ودوهزار تن زخمی شده‌اند. بیش از سه‌هزار سرباز ناتو و نزدیک به صد پیمانکار خصوصی، امدادگر و روزنامه‌نگار جانشان را از دست داده‌اند. فقط از زمان ریاست جمهوری اوباما هزار سرباز در افغانستان کشته شده‌اند که بیش از دو برابر کل سال‌های ریاست‌جمهوری بوش است. بیش‌ترِ کشته‌ها در میدان جنگ نمرده‌اند. بیش‌تر تلفات مربوط به عملیات انتحاری، جوخه‌های اعدام، ایست‌های بازرسی، شکنجه‌گاه‌ها و بمب‌های دست‌ساز است. همۀ غیرنظامیان و سربازان درگیر در جنگ به دنبال دشمنی بودند که به ندرت می‌شد پیدایش کرد. شاید هیچ‌وقت نفهمیم چه تعداد غیرنظامی در عراق، افغانستان و پاکستان کشته شده‌اند، اما می‌توان تخمین زد که بیش‌تر از صدوشصت‌هزار تن تا کنون قربانی شده‌اند و در عوض القاعده در سراسر جهان تعداد کمی از نیروهای مخفی‌اش را از دست داده و همان‌طور که اوباما می‌گوید، تنها امتیاز این جنگ بوده است.
آن شب به همۀ کشته‌ها فکر کردم، و اضافه شدن اسم بن‌لادن به این فهرست واقعاً خیلی معنی‌دار بود. به اینگرام فکر کردم، به آرویو فکر کردم، کسانی که دیگر هرگز نمی‌توانند با آرامش سر به بالین بگذارند. به آن انگشت شستی که از سیم‌خاردار آویزان بود فکر کردم، به استخر خونی که شبیه روغن روی سکوی بتنی ریخته بود، در آن پاسگاه کوچک که به سختی می‌توانم اسمش را به یاد بیاورم؛ مراسم یادبودی که مردانی بر چکمه‌های خالی گریه می‌کردند؛ مراسم یادبودی که من و همراهانم بر تابوتی خالی گریه می‌کردیم؛ انفجار در هتل‌ها و ساختمان‌های اداری دولتی. به ژنرال‌ها فکر کردم. همۀ ما از وحشتی که بن‌لادن ایجاد کرده بود موفقیت شغلی کسب کرده بودیم: مک‌کریستال، پترائوس، دانکن، داو، برادران فلاین، لمب، استارکی، هو، هیکس، بیست‌وسه یگان ویژۀ نیروی دریایی ایالات متحد که او را کشتند، و حتی خود رئیس‌جمهور، که روی موج ضدجنگ سوار قدرت شده بود. به قضاوت تلخ تاریخ فکر کردم که روزی تقاصش را از همۀ ما خواهد گرفت.
خیلی عجیب بود. مرگ بن‌لادن عملاً تأثیری در جنگ نداشت، زیرا سال‌ها بود که مسئلۀ جنگ در افغانستان دستگیری بن‌لادن نبود. اما مرگش در نحوۀ تفکر واشینگتن در مورد جنگ تأثیر گذاشت. مرگ بن‌لادن پوشش سیاسیِ سخنرانی اوباما در ژوئن شد، و همان‌جا ما اعلام کردیم جنگ در افغانستان به پایان رسیده یا حداقل دارد به پایان می‌رسد.»
کتاب «ژنرال‌ها» با ترجمۀ آتنا شیخ در نشر ثالث منتشر شده است.

دربارۀ مایکل هستینگز، نویسندۀ کتاب «ژنرال‌ها»
مایکل ماهون هستینگز (Michael Mahon Hastings)، متولد 1980 و درگذشته به سال 2013، روزنامه‌نگار و داستان‌نویس آمریکایی است. هستینگز با گزارش‌هایی که از جنگ عراق برای نشریۀ «نیوزویک» نوشت، به شهرت رسید. او در عراق، نامزدش، آندره‌آ پرهاموویچ، را که او هم خبرنگار بود، از دست داد و اولین کتابش را، با عنوان «عشقم را در بغداد از دست دادم: داستان جنگ مدرن»، تحت تأثیر همین فاجعه، که القاعده مسبب آن بود، نوشت و در آن به نقل خاطرات رابطه‌اش با پرهاموویچ پرداخت.
هستینگز همچنین به‌عنوان ویراستار با مجلۀ «رولینگ استون» همکاری داشت. او در سال 2013، به‌خاطر تحقیقات وزارت دادگستری از خبرنگاران، به منتقد سرسخت دولت باراک اوباما و حزب دموکرات تبدیل شد و محدودیت‌های آزادی مطبوعات را جنگ علیه روزنامه‌نگاری عنوان کرد. هستینگر در همین سال، براثر سانحۀ تصادف اتومبیل، درگذشت. مرگش حرف‌وحدیث‌هایی به‌همراه داشت و عده‌ای معتقد بودند که در مرگ او پای توطئه و دسیسه‌ای در میان است اگرچه اف‌بی‌آی در بیانیه‌ای همۀ آنچه را که به‌استناد آن مرگ هستینگز را مرگی برنامه‌ریزی‌شده دانسته بودند تکذیب کرد.
بعد از مرگ هستینگز فیلمی مستند، با عنوان «تهدید قریب‌الوقوع»، دربارۀ او ساخته شد. از هستینگز یک رمان هم، با عنوان «آخرین مجله»، بعد از مرگش به چاپ رسید.