سرنوشت های سینما سه گفت و گو با ژان لوک گدار

سرنوشت‌(های) سینما سه مصاحبه با ژان لوک گدار در سال 2000 است. گدار از برجسته‌ترین چهره‌های فیلم ساز در جنبش سینمای نوین فرانسه است. دوره‌ای بین 1950 تا اوایل دهه 1960 میلادی. در این سه مصاحبه او هم از فیلمسازی خودش می‌گوید و هم از آینده و سرنوشت سینما.
اواخر ژانویه 2000 . ژا ن‌لوك گدار به تازگی فیلم برداری آخرین فیل ماش، «در ستایش عشق» را تمام كرده است و ما امیدواریم تا گام بعدی، یعنی فرآیند ویرایش و تدوین فیلم، برداشته شود. به‌هرحال از آنجا كه گدار نقشی در فیلم بعدی آن ماری می‌اوِیل كه فیلمبرداری‌اش از فوریه شروع می‌شود به‌عهده دارد قرار ملاقات ما برای دو ماه به تعویق می‌افتد. چند هفته بعد، ماه مارس. در فاصله این مدت به‌خاطر شماره ویژه‌ای كه مجله «كایه‌دوسینما» در دست تهیه دارد و سوالهایی كه آنجا طرح میكند. انگیزه دیدار ما با گدار تغییر كرده است. ما می‌خواهیم از او بپرسیم درباره تمام تحولات اخیر چه فكر میكند و مهمتر، به عنوان كسیكه هم فیلمساز است و هم تماشاگر فیلم، چگونه آنها را تجربه میكند. گدار با اصل مصاحبه موافقت میكند، اما شرطی هم تعیین می‌کند. ما باید برای او نواری از نسخه ویدئویی فیلم «تلألو» استنلی كوبركی ببریم. یادمان اگر برود باید قید مصاحبه را هم بزنیم.
هر مصاحبه‌ای كم‌وبیش مانند بازی تنیس است و این گزاره مخصوصاً اگر پای ژان‌لوك گدار در میان باشد بیشتر صدق میكند. فیلمساز بازی را توانمندانه آغاز میكند و با رو کردن برگ برنده‌اش امتیاز سرویس را از ما می‌گیرد )پاسخ‌اش به اولین سؤال ما(، با چند ضربه دور از دسترس ادامه می‌دهد) «من متأثر می‌شوم وقتی نقد منتقدها را می‌خوانم، چه در «كایه» یا هر جای دیگر، و می‌بینم نویسنده به‌خوبی می‌توانسته است حرف متفاوتی بگوید، یا همان حرف‌اش را درباره فیلم متفاوتی بگوید»(، اما غالباً ترجیح می‌دهد سرضربه‌ای بلند بزند، چندانكه بازی بچرخد. برخلاف انتظار ما او همچنین آشكارا می‌خواست تا به مناقشه‌ای كه اخیرا در فرانسه پا گرفته است و میانِ فیلم‌سازها را با منتقدها شكرآب كرده است دامن بزند؛ ضربه‌ای قوی، حساب شده و پُرمنفعت، مثل بقیه ضربه‌ها، درست عقب زمین بازی. و نوار ویدئویی «تلألو»؟ گدار این نوار را می‌خواست تا بخش‌هایی از آن را برای استفاده در فیلم كوتاه تازه‌اش، «خاستگاه سدة بیست‌ویكم »، گلچین كند.