آفتاب پرست ها

آفتاب‌پرست‌ها
قصه‌ای که تاریخ را به ساحت تخیل احضار می‌کند و با تخیل ادبی بر وجوه پنهان و غریب تاریخ نور می‌تاباند. بسترِ رویدادهای رمان آفتاب‌پرست‌ها، اثر ژوزه ادوآردو آگوآلوسا، مقطعی از تاریخ آنگولاست. آگوآلوسا اما در پی تاریخ‌نگاری نیست، بلکه در پی تصویر کردن روح یک دوران تاریخی است. روزگار عوض شده و عده‌ای، نظیر وزرا و مأموران امنیتی‌ای که روزگارشان سر آمده، برای بقا در دوران تازه باید هویت‌ها و سوابق خانوادگی جعلی برای خود دست و پا کنند و این ضرورت آنها را به ویرانه‌ای می‌کشاند که جاعلی زال به نام فلیکس ونتورا و یک بزمجه عجیب، که راوی رمان هم هست، در آن زندگی می‌کنند. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «اگر از پله‌ها بالا بروی، خودت را در جایی شبیه زیرشیروانی می‌بینی؛ زال به‌ندرت می‌رود آن‌جا. پُر از جعبه‌های کتاب است آن‌جا. من هم کمتر می‌روم. خفاش‌ها پیچیده در شولای سیاه‌شان وارونه روی دیوارها خوابیده‌اند. نمی‌دانم بزمجه‌ها جزء خوراک خفاش‌ها هستند یا نه. ترجیح می‌دهم ندانم. همین است – یعنی ترس – که مرا از اکتشاف حیاط بازمی‌دارد. از پنجره‌های آشپزخانه، اتاق غذاخوری، یا اتاق فلیکس می‌بینم که علف‌های هرز دست‌نخورده میان بوته‌های گل رُز روییده‌اند. درخت بزرگ پُربرگ آووکادویی درست وسط حیاط سر برافراشته. در این باغ دو درخت بلند ازگیل پُرمیوه هم هست و دست کم ده درخت پاپایا. فلیکس به نیروی نشاط‌آور پاپایا اعتقاد دارد. دور باغ دیوار بلندی کشیده‌اند و بالایش در سیمان خرده‌شیشه‌های رنگی نشانده‌اند. از منظر من این‌ها شبیه دندان‌اند...»
رمان آفتاب‌پرست‌ها با ترجمه و مقدمه مهدی غبرایی در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: ژوزه ادوآردو آگوآلوسا (- 1960)، روزنامه‌نگار و داستان‌نویس آنگولاییِ پرتغالی – برزیلی‌تبار.