نه داستان

نه داستان
جی. دی. سلینجر
کاوه میرعباسی
ناشر: ماهی

کتاب «نه داستان» اثر جی. دی. سلینجر
تعدادی از خواندنی‌ترین داستان‌های کوتاه سلینجر که تصویری انتقادی از زندگی در جهان عصر جدید ارایه داده‌اند. داستان‌هایی که در کتاب «نه داستان» منتشر شده‌اند به خوبی نشان می‌دهند چرا سلینجر را از بهترین نویسندگان امریکایی قرن بیستم دانسته‌اند.
کتاب «نه داستان»، همان‌طور که از نامش هم مشخص است، شامل نه داستان از جی. دی. سلینجر است و همیشه از پرخواننده‌ترین مجموعه داستان‌های امریکایی بوده است.
کتاب «نه داستان» اولین‌بار در آوریل سال 1953 منتشر شد و بلافاصله پس از انتشار مورد توجه زیادی قرار گرفت.
سلینجر هیچ یک از داستان‌های کتاب «نه داستان» را به دیگری ترجیح نمی‌داد و از این رو اسم هیچ یک از آنها را برای کتاب انتخاب نکرد و از عنوان ساده و شاید غیرجذاب «نه داستان» استفاده کرد. او با این قصد این عنوان را برای کتابش برگزید که هیچ‌کدام از داستان‌ها متمایز از بقیه نشود.

مروری بر کتاب «نه داستان»
سلینجر در داستان‌های کتاب «نه داستان» تصویری از یک دوران به دست داده است. این داستان‌ها گرچه گاه فضایی تیره دارند اما این تیرگی با طنز به کار گرفته شده در روایت داستان درآمیخته‌اند. در بسیاری از داستان‌های سلینجر با چالش‌های زندگی بزرگسالانی روبرو هستیم که توان مدیریت زندگی‌شان را ندارند و نیز با کودکانی که قربانی شرایطی هستند که بیرون از اراده آنها شکل گرفته است.
اغلب داستان‌های سلینجر به خصوص آنهایی که در کتاب «نه داستان» گرد آمده‌اند، در بستر وضعیتی شکل گرفته‌اند که در آن با آدم‌های گرفتار و گاه ناامید روبرو هستیم. آدم‌هایی که در مواجهه با شرایط بغرنجی که در ذهن‌شان شکل داده‌اند یا در برابر سختی‌هایی که محیط و وضعیت عینی زندگی به آنها تحمیل کرده در مخمصمه‌ای گیر افتاده‌اند که امید چندانی به رهایی آنها از این تنگنا وجود ندارد.
داستان‌های کتاب «نه داستان» نشان می‌دهند که سلینجر تا چه حد بر زبان محاوره طبقه متوسط امریکایی مسلط بوده است. همچنین توانایی او در شخصیت‌پردازی چندوجهی نیز در این داستان‌ها به خوبی دیده می‌شود.
اغلب داستان‌هایی که در کتاب «نه داستان» منتشر شده‌اند به ماجراهای زندگی و شخصیت‌های خانواده خیالی گلس مربوط‌اند یعنی خانواده‌ای که سلینجر در بسیاری از داستان‌هایش به آنها پرداخته است.
در داستان «یه روز عالی برای موزماهی» که اولین داستان کتاب «نه داستان» است، برای اولین‌بار سیمور گلس به عنوان شخصیتی مرموز و تراژیک با روحیه‌ای گرفته معرفی می‌شود. در این داستان روند زندگی و دغدغه‌ها و مرگ تراژیک او روایت شده است. دیگر داستان‌های مربوط به خانواده گلس نیز بر محور سیمون گلس نوشته شده‌اند.
عناوین داستان‌های کتاب «نه داستان» عبارتند از: «یه روز عالی برای موزماهی»، «عمو ویگیلی در کانتیکات، «در آستانه جنگ با اسکیوها»، «مرد خندان»، «در قایق بادبانی»، «تقدیم به ازمی، با عشق و نکبت»، «دهانم زیبا، چشمانم سبز»، «دوره آبی دودومیه اسمیت» و «تدی».
در بخشی از داستان «یه روز عالی برای موزماهی» می‌خوانیم: «نود و هفت کارگزار تبلیغات نیویورکی توی هتل بودند و تمام خطوط تلفن راه دور را قبضه کرده بودند، در نتیجه دختر ساکن اتاق 507 ناچار شد از ظهر تا حدود ساعت دو و نیم صبر کند تا تماسش برقرار شود. البته در این مدت بیکار ننشست. مقاله‌ای خواند در یک مجله زنانه جیبی با عنوان آمیزش جنسی، مسرت یا مصیبت؟ بعد شانه و برس سرش را شست، لکه‌ای را از روی کت و دامن بژش پاک کرد، دگمه بلوزش را که از فروشگاه ساکس خریده بود جابه‌جا کرد و دو تار مویی را که تازه روی خالش درآمده بودند از ریشه درآورد. وقتی بالاخره تلفنچی به اتاقش زنگ زد، روی هره پنجره نشسته بود و داشت آخرین ناخن دست چپش را لاک می‌زد. از آن دخترها نبود که با زنگ تلفن دست و پایشان را گم می‌کنند. طوری رفتار می‌کرد انگار از وقتی دست چپ و راستش را از هم تشخیص داده، تلفنش یک‌بند زنگ می‌خورده است.»

درباره جی. دی. سلینجر نویسنده کتاب «نه داستان»
جروم دیوید سلینجر، متولد 1919 در نیویورک، داستان‌نویس گوشه‌گیر و در عین‌حال مشهور و محبوب امریکایی است. سلینجر نویسنده پرکاری نبود اما حتی با همین آثاری که از او باقی مانده می‌توان گفت که از موثرترین و شاخص‌ترین داستان‌نویسان معاصر امریکایی است. سلینجر نویسنده‌ای منزوی بود و در سخنرانی‌ها و گردهمایی‌ها شرکت نمی‌کرد و از این‌رو از زندگی و روحیات شخصی او اطلاعات چندانی در دست نیست. او، همچون فرزندان خانواده خیالی گلس، حاصل ازدواج پدر یهودی با مادری ایرلندی و کاتولیک است. سلینجر در محله‌ای اعیان‌نشین در منهتن بزرگ شد و در مدرسه دولتی درس خواند. ظاهرا تحصیل در دبیرستان را با ناسازگاری تمام با محیط سپری می‌کند. در 1934 او را به دبیرستانی نظامی می‌فرستند و در همین دوره است که او داستان‌نویسی را شروع می‌کند. سلینجر در سال 1936 به دانشگاه کلمبیا رفت اما یک سال بعد تحصیل را رها کرد و مدتی به عنوان مسئول سرگرمی‌های یک کشتی تفریحی به سفر می‌پردازد. پس از این او دوباره به دانشگاه می‌رود اما این‌بار هم آن را نیمه‌کاره رها می‌کند با این‌حال در 1939 در کلاس فن نگارش داستان کوتاه در دانشگاه کلمبیا شرکت می‌کند. با شروع جنگ دوم جهانی جهانی سلینجر داوطلبانه در ارتش ثبت‌نام می‌کند و تا پایان جنگ در خدمت ارتش باقی می‌ماند. سلینجر از 1946 به شکل جدی به سراغ نوشتن داستان می‌رود و میان سال‌های 1946 تا 1951 هفت داستان در «نیویورکر» منتشر می‌کند که با استقبال هم روبرو می‌شود. کتاب مشهور «ناطور دشت» در سال 1951 منتشر شد و شهرت زیادی برای سلینجر به همراه آورد. این رمان روایتی است از مصائب و دغدغه‌های نوجوانان و دانشجویان امریکایی در فضای پس از جنگ جهانی دوم. سلینجر پس از «ناطور دشت» داستان‌های کوتاه و بلندی نوشت که اغلب مضامینی مشترک دارند. چندین داستان او حول افراد یک خانواده خیالی به نام گلس می‌گذرد. «فرنی و زویی» که شامل دو داستان بلند و به هم پیوسته است در سال 1961 منتشر شد و همیشه یکی از پرفروش‌ترین و پرخواننده‌ترین کتاب‌های داستانی امریکا است. سلینجر عمری طولانی داشت و در ژانویه 2010 درگذشت. «ناطور دشت»، «نغمه غمگین»، «داستان‌های پس از مرگ»، «فرنی و زویی» برخی دیگر از کتاب‌های سلینجر است که به فارسی ترجمه شده‌اند.

درباره ترجمه کتاب «نه داستان»
کتاب «نه داستان» با ترجمه کاوه میرعباسی در نشر نیلوفر منتشر شده است.
کاوه میرعباسی، متولد 1334، مترجم و داستان‌نویس معاصر ایرانی است. میرعباسی از کودکی به واسطه علاقه پدرش به مطالعه، به داستان علاقه‌مند شد و به محض آموختن خواندن و نوشتن شروع به خواندن کتاب‌های داستان کرد و در همان کودکی اولین داستانش را هم نوشت. بعدتر او به مدرسه سن‌لویی رفت که در آنجا همه درس‌ها به دو زبان فارسی و فرانسه خوانده می‌شدند. میرعباسی در دوران تحصیل در مدرسه داستان‌های زیادی نوشت که تعدادی از آنها در مجله «کیهان بچه‌ها» منتشر شدند. او در مجموع دو سال با این مجله همکاری داشت و در این مدت حدود بیست داستان و پنج، شش ترجمه ‌در آنجا منتشر کرد. او اولین ترجمه‌اش را در سال 1350 در انتشارات امیرکبیر چاپ کرد. او کمی بعد برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت و نزدیک به دو دهه را در فرانسه و رومانی و اسپانیا گذراند و در زمستان 1370 به ایران بازگشت. میرعباسی از سال 1379 به صورت تمام‌وقت و حرفه‌ای به ترجمه ادبی پرداخته و تا امروز تعداد زیادی کتاب و مقاله ترجمه کرده است. در سال‌های اخیر او از مترجمان شاخص زبان اسپانیایی بوده و البته از زبان‌های انگلیسی و فرانسوی نیز ترجمه می‌کند. همچنین در سال‌های اخیر او چندین رمان و داستان هم منتشر کرده است. «همه اسب‌های زیبا»، «صد سال تنهایی»، «قلمرو این عالم»، «قلعه اوترانتو»، «سقوط»، «جاناتان مرغ دریایی»، «کمدی الهی» و «مزرعه حیوانات» برخی از ترجمه‌های میرعباسی هستند.