ویتگنشتاین و روان درمانی
از پارادوکس به حیرت

ویتگنشتاین و روان‌درمانی: از پارادوکس به حیرت
Wittgenstein And Psychoanalysis
«جان هپتون» در ویتگنشتاین و روان درمانی به نقد اندیشه فروید پرداخته است و چون اندیشه‌هابی او را نمی‌پذیرد به بینش و دیدگاه فلسفه تحلیلی روی آورده است. او شرحی از دو متفکر شناخته شده و تأثیرگذار، یعنی «فروید» و «ویتگنشتاین» را در مواجهه پست مدرن ارائه می‌دهد. او با بررسی می‌خواهد نشان ‌دهد، کدامیک از این دو اندیشه، برای درمان بهتر و مناسب‌تر است.کتاب ویتگنشتاین و روان درمانی دارای 7 فصل است که در آن مباحث نظریه رواکاوی، واقعیت فرویدی، خودآگاهی، علم‌گرایی، عشق و رویا، روان شناس‌گرایی مورد بررسی قرار می‌گیرد. اثر ناگفته نماند: «هانس گئورگ گادامر» یکی از افراد مهمی است که مطالعه آخرین نوشته‌های «ویتگنشتاین» را به «جان هیتون» گوشزد کرده است که بسیار تأثیرگذار بوده است.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
فروید در نظریه‌پردازی خود فرض‌های خاصی وارد کرد که نشان‌گر ایدئولوژی علم‌باوری است. این موضعی است که می‌خواهد بیرون از علوم بایستد و با این فرض که آن‌ها تنها صور مشروع تبیین و حقیقت هستند، آن‌ها را به‌مثابه یک کل بنگرد. نشانه‌های اصلی آن تقلیل‌گرایی و تعّین‌گرایی است. این باور فروید که همه‌ی رخدادهای روانی تعینی‌اند چنان قوی بود که شاگردانش باید همه‌ی کارهای خود را تبیین می‌کردند، مثل این‌که چرا قاشق را درست دستش نگرفت یا این‌که چرا فلان کار را به بهمان شیوه انجام داد. ویتگنشتاین گفت این بیش از آن‌ که شبیه خرد باشد شبیه موهومات است. چرا باید برای هر چیزی تبیینی وجود داشته باشد؟...» «پرویز شریفی درآمدی» و «لیلا طورانی» کتاب «ویتگنشتاین و روان درمانی: از پارادوکس به حیرت» را در 264 صفحه به فارسی ترجمه کرده اند.
درباره نویسنده: جان هیتون (1925 ) پژوهشگر فلسفه
رتبه گودریدز: 4 از 5