احمد شاملو

احمد شاملو، متخلص به الف. بامداد، متولد 1304 و درگذشته به‌سال 1379، شاعر، روزنامه‌نگار، مترجم، منتقد، فرهنگ‌نویس و پژوهشگر ایرانی بود. شاملو، بعد از نیما، یکی از تأثیرگذارترین شاعران بر شعر مدرن فارسی است. او از محبوب‌ترین شاعران ایرانی معاصر و از شاعران نوپردازی‌ست که شعرشان اقبال عام یافته و در حافظۀ جمعی ثبت شده است. عشق، انسان، فلسفۀ زندگی و نیز مسائل اجتماعی و سیاسی، مضامین اصلی شعر شاملو را تشکیل می‌دهند. او حماسه‌سرای انسان و شأن انسانی و نیز شاعری‌ بود که در شعرش تغزل و حماسه را به ‌هم پیوند می‌زد. شاملو از جمله شاعران و نویسندگان همه‌فن‌حریفی‌ بود که با تمام توان خود در عرصۀ فرهنگ حضور داشتند. دفترهای شعر «هوای تازه»، «آیدا در آینه»، «ابراهیم در آتش»، «دشنه در دیس»، «در آستانه» و «مدایح بی‌صله» از جمله آثار شعری احمد شاملو هستند. شاملو در حوزۀ ادبیات کودکان نیز فعال بود. او چند شعر ماندگار برای کودکان و به زبان عامیانه سروده و نوشتن قصۀ کودک را نیز در کارنامۀ کاری خود دارد. شعر «پریا» و قصۀ «خروس‌زری پیرهن‌پری» از جمله شعرها و قصه‌هایی هستند که شاملو برای کودکان سروده و نوشته است. از فعالیتهای احمد شاملو در حوزۀ روزنامه‌نگاری می‌توان به سردبیری‌اش در نشریات «کتاب هفته» و «کتاب جمعه» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب «شازده‌کوچولو» اشاره کرد. از دیگر آثار مهم شاملو «کتاب کوچه» است که فرهنگی‌ست شامل جامع لغات و اصطلاحات و تعبیرات و ضرب‌المثل‌های فارسی و تاکنون سیزده جلد آن (تا پایان حرف ح) به‌علاوۀ یک جلد تحت عنوان «قصه‌های کتاب کوچه» منتشر شده است. شاملو در فیلمنامه‌نویسی و نوشتن داستان بزرگسال هم دستی داشت. او همچنین از اعضای هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران بود.