هانا آرنت

هانا آرنت (Hannah Arendt)، متولد 1906 و درگذشته به سال 1975، مورخ و فیلسوف آلمانی – امریکایی بود. او یکی از تأثیرگذارترین نظریه‌پردازان سیاسی قرن بیستم است. آرنت یهودی بود و با قدرت‌گرفتن نازی‌ها در آلمان از کشور خود به فرانسه گریخت و از آنجا نیز، به ‌دلیل اینکه فرانسه نیز داشت به اشغال آلمان نازی درمی‌آمد، به امریکا مهاجرت کرد و تبعۀ امریکا شد. وضعیت مهاجران و آوارگان و پناهندگان سیاسی یکی از دغدغه‌های هانا آرنت بود و در مباحث نظری‌اش به این موضوع می‌پرداخت. او همچنین، در مدتی که در فرانسه اقامت داشت، با سازمانی که کودکان یهودی بی‌سرپرست را به فلسطین انتقال می‌داد همکاری می‌کرد. آرنت در دانشگاه و در رشتۀ فلسفه شاگرد مارتین هایدگر، ادموند هوسرل و کارل یاسپرس بود. زمینۀ اصلی کار فلسفی او فلسفه و نظریۀ سیاسی بود. نظریات آرنت درباب توتالیتاریسم، حقوق بشر و مسئلۀ شَر از جمله نظریات مطرح او در حوزۀ فلسفۀ سیاسی هستند. آرنت را همچنین به‌خاطر به‌کار بردنِ اصطلاح «ابتذالِ شَر» در کتاب «آیشمن در اورشلیم: گزارشی در باب ابتذال شَر» به یاد می‌آورند و به‌خاطر جنجالی که او با این کتاب آفرید و نظریه‌ای که درباب چگونگی تبدیل مردم عادی به ابزارهای اِعمالِ شرارت در نظام‌های توتالیتر ارائه داد؛ نظریه‌ای که آدولف آیشمن، جنایتکار جنگیِ آلمان نازی، را نه یک هیولا بلکه آدمی میانمایه معرفی می‌کرد که به ابتذال شر دچار شده بود. از دیگر آثار هانا آرنت می‌توان به کتاب‌های «عناصر و خاستگاه‌های حاکمیت توتالیتر»، «وضع بشر»، «محبت و آگوستین قدیس» و «انقلاب» اشاره کرد.