ویلیام فاکنر

ویلیام فاکنر (William Faulkner)، متولد 1897 و درگذشته به سال 1962، داستان‌نویس امریکایی و برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات سال 1949 بود. او یکی از بزرگترین و برجسته‌ترین نویسندگان قرن بیستم است. جنوب امریکا، زادگاه ویلیام فاکنر، مکان اصلی رویدادهای آثار اوست و از او به‌عنوان بزرگترین نویسندۀ ادبیات جنوب امریکا یاد می‌شود. داستانهای فاکنر، اغلب، داستانهایی با سبک تجربی و ذهنی‌اند که با تکنیک جریان سیال ذهن نوشته شده‌اند. سیاهپوستان، کشاورزان فقیر و کارگران و اَشراف جنوب امریکا، شخصیتهای اصلی آثار ویلیام فاکنر هستند. او در آثارش از موضوعاتی چون گناه، شَر و فروپاشی خانواده نوشته است. آثار فاکنر همچنین محل تلاقی «کتاب مقدس» و تراژدی یونانی‌اند. در داستانهای او جابجا با ارجاع به «کتاب مقدس» مواجهیم و همچنین با ساختارها و مضامینِ تراژدی‌های یونانی. فاکنر با مهارت توانست مسائل مردم جنوب امریکا را به مسائل بنیادین همیشگی و همه‌زمانی و همه‌جاییِ آدمی پیوند زند و رنجِ انسان در جهان را در داستانهای جنوبی‌اش بازتاب دهد. آثار فاکنر بر نویسندگان بسیاری، از جمله گابریل گارسیا مارکز، ماریو بارگاس یوسا، کارلوس فوئنتس، کلود سیمون و کورمک مک‌کارتی، تأثیر گذاشته است. آثار او همچنین با رویکردهای مختلف، از جمله با رویکردهای فمینیستی و روانکاوی، توسط منتقدان مورد نقد و بررسی قرار گرفته‌اند. از آثار ویلیام فاکنر می‌توان به رمان‌های «خشم و هیاهو»، «گور به گور»، «حریم»، «ابشالوم، ابشالوم!» و «حرامیان» اشاره کرد. فاکنر در فیلمنامه‌نویسی هم دستی داشت. از جمله فعالیتهایش در این عرصه می‌توان به همکاری‌اش در نگارش فیلمنامۀ فیلم «داشتن و نداشتن» هاوارد هاکس، فیلمی براساس رمانی به همین نام از ارنست همینگوی، اشاره کرد.