کوبو آبه

کوبو آبه (安部 公房)، متولد 1924 و درگذشته به سال 1993، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، عکاس، موسیقیدان، جُستار‌نویس و شاعر ژاپنی بود. کوبو آبه یکی از نویسندگان پیشرو ادبیات پس از جنگ ژاپن است؛ نویسنده‌ای آوانگارد و متأثر از سوررئالیسم و اگزیستانسیالیسم که در آثارش به بحران هویت در ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم پرداخته و واقعیت را به موقعیت‌ها و فضاهایی سوررئال پیوند زده است. او را اغلب با فرانتس کافکا مقایسه می‌کنند. کوبو آبه در توکیو متولد شد. کودکی و نوجوانی‌اش در منچوریِ چین گذشت که در آن دوران در اشغال ژاپن بود. پدرِ آبه در منچوری استاد پزشکی بود و می‌خواست پسرش نیز پزشک شود. آبه در سال 1943 وارد دانشکدۀ پزشکی دانشگاه توکیو شد. تحصیلاتش اما، به‌دلیل بحران روحی و بستری‌شدن در یک بیمارستان روانی، نیمه‌کاره رها شد. در پایان جنگ جهانی دوم برای گذران زندگی دستفروشی می‌کرد. کار ادبی را نیز در همین دوره با سرودن شعر و نوشتن قصه‌های کوتاه آغاز کرد و در سال 1947 نخستین مجموعه‌شعر و در سال 1951 نخستین مجموعه‌داستانش را منتشر کرد و با این مجموعه‌داستان جایزۀ آکوتاگاوا، مهمترین جایزۀ ادبی ژاپن، را گرفت. کوبو آبه در عالم داستان‌نویسی به آثار داستایفسکی، کافکا و ادگار آلن پو و در عالم فلسفه به آثار نیچه، هایدگر و کارل یاسپرس علاقه‌مند بود. او در کودکی، علاوه‌ بر مطالعه، به ریاضی و گردآوری حشرات هم علاقه داشت. شهرت کوبو آبه بیشتر به‌خاطر رمان «زن در ریگ روان» است. از دیگر آثار داستانی او می‌توان به «چهرۀ دیگری»، «آدم جعبه‌ای» و «کشتی ساکورا» اشاره کرد.