جلال خالقی مطلق

جلال خالقی مطلق، متولد 1316 در تهران، شاهنامه‌پژوه، ادیب، زبان‌شناس، استاد دانشگاه و ایران‌شناس ایرانی مقیم آلمان است. او دارای دکترای شرق‌شناسی، مردم‌شناسی و ژرمانیستیک (مطالعات آلمانی) از دانشگاه کلن آلمان است. خالقی مطلق بیش از هرچیز به‌خاطر تصحیح علمی، انتقادی و تحقیقی‌اش از «شاهنامه» فردوسی معروف است. او که در رشتۀ مردم‌شناسی روی قوم مایا و سرخپوستان تحقیق کرده بود و حین تحصیل در رشتۀ ژرمانیستیک، حماسه‌ها و اسطوره‌های آلمان و ملل دیگر را به‌طور تخصصی شناخت، با چنین پشتوانه‌ای به کار تخصصی روی اثر حماسی – اساطیری بزرگ ایران، یعنی «شاهنامه»، پرداخت و حدود پنجاه سال از عمر خود را بر سر تحقیق در «شاهنامه» و تصحیح انتقادی آن گذاشت و سعی کرد نسخه‌ای معتبر و تا جای ممکن نزدیک به نسخۀ اصلی فردوسی، از این کتاب ارائه دهد. موضوع رسالۀ دکترای جلال خالقی مطلق هم زنان شاهنامه بود. خالقی مطلق سال‌ها استاد دانشگاه هامبورگ بوده است. او همچنین عضو هیئت امنای بنیاد فردوسی است و در تألیف دانشنامۀ ایرانیکا نیز با احسان یارشاطر همکاری داشته است. از آثار جلال خالقی مطلق می‌توان به کتاب‌های «زنان شاهنامه»، «شاهنامه و فرهنگ ایران»، «واج‌شناسی شاهنامه: پژوهشی در خوانش واژگان شاهنامه» و «سخن‌های دیرینه: سی گفتار دربارۀ فردوسی و شاهنامه» اشاره کرد. خالقی مطلق در سرودن شعر و فیلمنامه‌نویسی نیز دستی دارد و از او یک مجموعه رباعی با عنوان «آهوی کوهی در دشت» و یک فیلمنامه با عنوان «زال و رودابه» منتشر شده است.