نیکولا کوچولو شالاپ شلوپ

نیکولا کوچولو، مجموعه داستان‌های مصور اثر رنه گوسیوی است که در اصل به زبان فرانسه نوشته شد. ماجراهای نیکولا که دبستانی‌است جالب و هیجان‌انگیز است. نیکولا و دوستانش با خلق رویدادهای بامزه و گاهی وحشتناک حتی بزرگترها را هم می‌خنداند. چنانکه پشت جلد کتاب نوشته شد: برای کودکان هفت ساله تا پیرمردهای هفتاد ساله.
در داستان نیکولا کوچولو شالاپ شلوپ می‌خوانیم:
آن روز، وقتی برای زنگ تفریح به حیاط رفتیم، قبل از این کهصف را به هم بزنیم، باباغوری، که ناظم ماست، به ما گفت: درست توی چشم‌های من نگاه کنید، همگی! من باید برای انجام کاری بروم به دفتر آقای مدیر. بنابراین آقای موشابیه ناظم شما خواهد بود. لطف کنید و بچه‌های خوبی باشید، به حرفش گوش کنید و خل بازی در نیاورید. روشن شد؟
بعد باباغوری دستش را روی شانه‌ی آقای موشابیه گذاشت و به او گفت: شجاع باش موشابیه، کوچولوی من! و رفت. آقای موشابیه با چشم‌های درشتش به ما نگاه کرد و با صدایی نازک گفت: آزاد!
آقای موشابیه، ناظم جدید است، برای همین هنوز وقت نکرده‌ایم لقب خنده‌داری برایش پیدا کنیم. او خیلی از باباغوری جوان‌تر است. این طور به‌نظر می‌آید که آقای موشابیه هم خیلی وقت نیست که مدرسه را تمام کرده و این اولین بار است که در زنگ تفریح به تنهایی از ما مواظبت می‌کند.
من پرسیدم: چه بازی ای بکنیم؟
اود گفت: هواپیمابازی بکنیم؟
چون نمی‌دانستیم چطور بازی‌ای است، اود برای‌مان توضیح داد: هواپیما می شویم و به دو گروه تقسیم می‌شویم، دوستان و دشمنان. بازوهای‌مان را باز می‌کنیم و می‌دویم، و صدای "ورر ورر" درمی آوریم، و سعی می‌کنیم برای دشمنان پشت پا بگیریم و آنها را زمین بزنیم. آن‌هایی که می‌افتند هواپیماهای سرنگون شده و شکست‌خورده‌اند. ما فکر کردیم که بازی پرهیجانی است و به خصوص امکان ندارد که زخمی‌مان کند.
اود گفت: باشد، من رئیس دوستان خواهم بود. من سروان ویلیام می شوم، مثل فیلمی که دیده‌ام. او در آن فیلم درحالی که می‌خندید تمام دشمنان را سرنگون کرد ((راتاتاتاتا)) و در یک لحظه خودش هم بدجوری سقوط کرد، اما خیلی مهم نبود. او را به بیمارستان بردند، مثل همان بیمارستانی که مرا برای آپاندیسم بردند. او خوب شد و آمد بیرون تا با دشمنان دیگری بجنگد و آخرسر در جنگ به پیروزی رسیدند. خیلی باحال بود.