زنده تر از زندگی

زنده‌تر از زندگی
La plus que vive

معروف است که آدمیزاد بعد از مرگ عزیز می‌شود. بعد از آنکه حضور جسمانی‌اش در این جهان به پایان می‌رسد، نزدیکان و آشنایان آدمی با اندوهی عمیق به یادش می‌افتند و شاید حتی بیش از زمان زنده بودنش، به او فکر کنند. کریستین بوبن هم نویسنده‌ای است که در آثارش اندوه و عشق، دو محور اصلی محسوب می‌شوند، پس علی‌القاعده شروع کتاب با این جملات نباید برای خوانندۀ آشنا با آثارش غریب باشد: «واقعۀ مرگ همه چیز را در من در هم شکست، همه چیز غیر از قلب».
ماجرای این کتاب، که دل‌آرا قهرمان آن را به فارسی ترجمه کرده است، روایتگر عشقی است که پس از مرگ معشوقه نیز ادامه می‌یابد. این تجربۀ لطیف، با یادآوری‌های مکرر گذشته، خواننده را به دل رابطه‌ای می‌برد که از پس مهیب‌ترین دشمن هر عشقی، یعنی «زمان» هم برآمده است. راوی قصه چنان با معشوقۀ درگذشته‌اش هم‌کلام می‌شود که در لحظاتی، خواننده گمان می‌برد مخاطب عاشق حی و حاضر در برابرش نشسته است. بوبن که در آثارش بر لحن کلام تأکید فراوانی دارد، در اینجا نیز با بهره‌گیری از زبانی عاشقانه و در عین حال بسیار عمیق، پرده‌ای از احساسات را به نمایش می‌گذارد که خواننده را دمی هم به حال خویش رها نمی‌کند.


دربارۀ نویسنده: کریستین بوبن (1951 م.)، نویسندۀ اهل فرانسه، صاحب آثاری مانند «غیرمنتظره» و «ژه»

رتبۀ گودریدز: 6/3 از 5