ییلاق انگلیسی

ییلاق انگلیسی رمانی عاشقانه و تقریبا روانشناسی است. ولی نه با محتوایی سبک، چنانکه برنده جایزه گنکور و جایزه بزرگ رمان آکادمی فرانسه شده است.

دوگن، نویسنده ییلاق انگلیسی، در این اثر مردی را به تصویر می‌کشد که پر از سرگشتگی است. او چیزهای زیادی از زندگی طلب دارد و با این حال به دلیل سرگردانیش نمی‌داند چه می‌خواهد. آن هنگام که باید مصمم به پیش رود، دست روی دست می‌گذارد و قدم از قدم بر نمی‌دارد و زمانی‌که باید صبر اختیار کند، به شتاب عمل می‌کند. او در مسیر زندگی خود با مردی رو‌به‌رو می‌شود. با او دمخور گشته از ماجرای‌های زندگیش و عاشق پیشگی‌هایش به او می‌گوید. از جولیا که روزی با او دم‌خور بوده ولی رابطه‌شان چندان پایدار نبوده‌است. دلامر، شخصیت اصلی داستان روزی نامه‌ای از جولیا دریافت می‌کند و او را بر سر دوراهی قرار می‌دهد.

در بخشی از کتاب می‌خوانید:
مرد به کندی از خیابان فوش به طرف پورت دوفین می‌راند. مقصدش وزینه شهرتی مسکونی در حومه‌ی غربی پاریس بود. در آن‌جا در خانه‌ی یکی از دوستان برای شام دعوت داشت. پیش از حرکت کردن از هتل نقشه را به دقت مرور کرده بود، اما بعد توی شلوغی و ازدحام آن ساعت از روز در پاریس، سررشته از دستش خارج شد. برای یک خارجی که به زیر و بم کوچه‌های پرپیچ و خم، گاه یک‌طرفه و گاه دوطرفه، به ویژه عصر یک روز وسط هفته که شرکت‌ها و بانک‌ها و اداره‌ها تعطیل می‌شوند کار دشواری است. کافی است یک کوچه را اشتباه بروید تا به کلی گم شوید و جهت‌ها را از دست بدهید، چون بیش‌تر کوچه‌ها، به‌ویژه قدیمی‌ها، مانند صدف حلزون دایره‌وار دور خودشان می‌چرخند.
پس از یکی دوبار دور زدن توی میدان، سرانجام برای این که راهش را از رهگذری بپرسد، آمد کنار پیاده‌رو و نزدیک تاکسی‌ای که آن‌جا بود ایستاد. طبعا پارک کردن در آن‌جا ممنوع بود، اما در ایستگاه هیچ تاکسی‌ای وجود نداشت. خواست پیاده شود، اما توی ایستگاه چشمش به دختر جوانی افتاد که هر چند ثانیه یک‌بار به ساعت مچی‌اش نگاه می‌کرد و بعد سرش را با نگرانی به طرف چپ میدان، جایی که ممکن بود سروکله‌ی یک تاکسی پیدا شود، می‌چرخاند، اما در آن ساعت پیدا کردن تاکسی اگر محال نباشد، کم‌و‌بیش دشوار بود. مرد اتومبیل را کمی جلوتر راند، جلو دختر جوان ایستاد، شیشه‌ی طرف کمک راننده را پایین کشید و گفت:....