گل های ویرانی

گل‌های ویرانی
گشت و گذاری در پاریس سالهای دور به همراه پاتریک مودیانو. این گشت و گذار اما یک گشت و گذار توریستی و تماشای صِرفِ مناظر و مکانها و آدمها نیست. مودیانو در رمان «گل‌های ویرانی» مخاطبش را زیرِ پوست پاریسِ سالهای گذشته می‌برد و حافظه این شهر را احضار می‌کند تا از بخشی از سرگذشت پاریس و رازهای آن و آدمهایش سخن بگوید. مودیانو از خلال احضار گذشته پاریس و آنچه راوی رمان از این گذشته به یاد می‌آورد به وجوه رازآلود این شهر و آدم‌های آن می‌پردازد. راوی در این رمان هم از مکانهای پاریس سخن می‌گوید، هم گذشته خود را به یاد می‌آورد و هم داستان زوجی را می‌گوید که خودکشی کرده‌اند. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «محله مونپارناس مثل محله اورسولین قصر بل را با جنگل‌های خاموش برایم تداعی می‌کرد. وقتی بیست‌ساله بودم و چند شبی را در هتلی در خیابان دلامبر گذراندم همین احساس را داشتم: در گذشته به نظرم می‌رسید محله مونپارناس به حال خودش رها شده است و دور از پاریس دارد به‌آرامی از بین می‌رود. وقتی در کوچه اُدسا یا کوچه دپارت باران می‌بارید، احساس می‌کردم در بندر برتونی زیر نم‌نم باران هستم. از ایستگاه که هنوز خراب نشده بود، بوی شهرهای بندری برست یا لوریانت به مشام می‌رسید. یادم می‌آید تابلوِ قدیمی جیمیز هنوز سردرِ خیابان هویگِنس آویزان بود و فقط دو یا سه‌تا از حروفش را باد با خود برده بود.»
«گل‌های ویرانی» با ترجمه و مقدمه محبوبه فهیم‌کلام در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: پاتریک مودیانو (- 1945)، داستان‌نویس فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 2014 میلادی.