خواب زمستانی

خواب زمستانی
تنهایی و مرور خاطرات. گلی ترقی در رمان کوتاه خواب زمستانی داستان پیرمردی تنها را نوشته است که گذشته و خاطرات خود را مرور می‌کند. پیرمرد و دوستان دوره مدرسه‌اش عهد کرده بوده‌اند که تا آخر عمر با هم و کنار هم بمانند، حالا اما هیچ کس کنار پیرمرد نیست. او تنهاست و کسی سراغش نمی‌آید و پیرمرد در ذهن خود دوستانش و زندگی آنها را می‌بیند و به یاد می‌آورد. خواب زمستانی مرور ایام است و شرح گذر زمان و سالخوردگی و تنهایی. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «چیزی به شیشه‌ی پنجره می‌خورد. گوش می‌دهم. گمانم باد است، یا سُوز سرماست، یا فشار تاریکی است. یک موش گنده‌ی سیاه دارد گوشه‌ی پرده را می‌جود. کاش یک نفر به دیدنم می‌آمد. کاش یک نفر از پشت پنجره صدایم می‌زد. آن‌وقت‌ها اقلاً فاطمه می‌آمد. اسمش فاطمه نبود. رقیه و سکینه هم نبود. نمی‌دانم چی بود. هرکی بود خوب بود. یک نفر غیر از من بود؛ یک نفر دیگر بود. هفته‌ای دو روز می‌آمد. پرده‌ها را کنار می‌زد. پنجره‌ها را باز می‌کرد. ملافه‌ها را می‌تکاند، آفتاب می‌داد. ظرف‌ها را می‌شست و لباس‌هایم را جمع و جور می‌کرد. چه بوی خوبی می‌داد، بوی بیرون، بوی کوچه و خیابان، بوی دکان و جوب و اتوبوس. حضور داشت. آن‌جا بود. به من مربوط می‌شد. رودررویم بود. می‌دانستم اگر حرف بزنم می‌شنود، اگر راه بروم می‌بیند، بودن یا نبودنم را می‌فهمد. تمام مدت حرف می‌زد، ولی نه با من. با میز و صندلی‌ها حرف می‌زد...»
رمان خواب زمستانی در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: گلی ترقی (- 1318)، داستان‌نویس و فیلمنامه‌نویس ایرانی ساکن فرانسه.
رتبۀ گودریدز: 3/19 از 5.