خواب زمستانی

خواب زمستاني
تنهايي و مرور خاطرات. گلي ترقي در رمان کوتاه خواب زمستاني داستان پيرمردي تنها را نوشته است که گذشته و خاطرات خود را مرور مي‌کند. پيرمرد و دوستان دوره مدرسه‌اش عهد کرده بوده‌اند که تا آخر عمر با هم و کنار هم بمانند، حالا اما هيچ کس کنار پيرمرد نيست. او تنهاست و کسي سراغش نمي‌آيد و پيرمرد در ذهن خود دوستانش و زندگي آنها را مي‌بيند و به ياد مي‌آورد. خواب زمستاني مرور ايام است و شرح گذر زمان و سالخوردگي و تنهايي. در بخشي از اين رمان مي‌خوانيد: «چيزي به شيشه‌ي پنجره مي‌خورد. گوش مي‌دهم. گمانم باد است، يا سُوز سرماست، يا فشار تاريکي است. يک موش گنده‌ي سياه دارد گوشه‌ي پرده را مي‌جود. کاش يک نفر به ديدنم مي‌آمد. کاش يک نفر از پشت پنجره صدايم مي‌زد. آن‌وقت‌ها اقلاً فاطمه مي‌آمد. اسمش فاطمه نبود. رقيه و سکينه هم نبود. نمي‌دانم چي بود. هرکي بود خوب بود. يک نفر غير از من بود؛ يک نفر ديگر بود. هفته‌اي دو روز مي‌آمد. پرده‌ها را کنار مي‌زد. پنجره‌ها را باز مي‌کرد. ملافه‌ها را مي‌تکاند، آفتاب مي‌داد. ظرف‌ها را مي‌شست و لباس‌هايم را جمع و جور مي‌کرد. چه بوي خوبي مي‌داد، بوي بيرون، بوي کوچه و خيابان، بوي دکان و جوب و اتوبوس. حضور داشت. آن‌جا بود. به من مربوط مي‌شد. رودررويم بود. مي‌دانستم اگر حرف بزنم مي‌شنود، اگر راه بروم مي‌بيند، بودن يا نبودنم را مي‌فهمد. تمام مدت حرف مي‌زد، ولي نه با من. با ميز و صندلي‌ها حرف مي‌زد...»
رمان خواب زمستاني در انتشارات نيلوفر منتشر شده است.
درباره نويسنده: گلي ترقي (- 1318)، داستان‌نويس و فيلمنامه‌نويس ايراني ساکن فرانسه.
رتب? گودريدز: 3/19 از 5.