کلیله و دمنه

کلیله و دمنه
ترجمه‌ای دوباره از یک متنِ مهم ادبیات کهن، به زبان فارسیِ امروزی. کلیله و دمنه متنی است شیرین، داستانی و آموزشی، فراهم‌آمده از کتابهای کهنِ هندیان، که نخستین بار در دوره ساسانیان و به دست برزویه طبیب گردآوری و به زبان پهلوی ترجمه شد. از خود آن متنِ پهلوی اثری نمانده، اما ترجمه عربیِ عبدالله‌بن مقفع از آن متن موجود است. در زبان فارسی معروف‌ترین نسخه کلیله و دمنه همان است که نصرالله منشی در قرن ششم از ترجمه عربیِ ابن مقفع به فارسی برگرداند. ترجمه نصرالله منشی نمونه‌ای شاخص از گونه‌ای از نثر فارسی است و خواندن آن برای مخاطبانی که به طور تخصصی در زمینه ادبیات کهن فارسی مطالعه و تحقیق می‌کنند و نیز برای آنها که دستی در نوشتن دارند و می‌خواهند چم و خم نثر فارسی را بهتر بشناسند واجب است؛ اما چه بسا مخاطبان عادی، که صرفاً می‌خواهند با محتوای داستانهای شیرینِ کلیله و دمنه آشنا شوند و از خود این داستانها لذت ببرند، ترجمه نصرالله منشی را دشوار بیابند. ترجمه دوباره‌ای که محمدرضا مرعشی‌پور از کلیله و دمنه به دست داده است در راستای رفع این دشواری است. نثر این ترجمه تازه، در عین سادگی و امروزی‌بودن، رنگ و بویی ادبی دارد. مبنای مرعشی‌پور در این ترجمه، مانند نصرالله منشی، همان ترجمه ابن مقفع است، اما مرعشی‌پور در مقدمه‌ای که بر ترجمه خود نوشته است توضیح می‌دهد که نصرالله منشی ترجمه‌ای آزاد از ترجمه ابن مقفع به دست داده بوده است.
ترجمه محمدرضا مرعشی‌پور از کلیله و دمنه، با مقدمه مترجم و نقاشی‌هایی از محمدعلی بنی‌اسدی، در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.