واحه ی غروب

واحه‌ی غروب
سفری خطیر در دل بیابانی مهیب و هولناک. بهاء طاهر در رمان «واحه‌ی غروب» از خلال روایت سفر دشوار شخصیت‌های داستان و آنچه در طول این سفر بر آن‌ها می‌گذرد، پنجره‌ای به بخشی از تاریخ مصر می‌گشاید. وقایع این رمان در اواخر قرن نوزدهم در مصرِ تحت سلطه بریتانیا اتفاق می‌افتد. محمود عبدالظاهر، یکی از شخصیت‌های اصلی رمان، مردی است که به دلیل همدلی نشان دادن با انقلابیونِ مخالفِ استعمار بریتانیا به واحه سیوه تبعید شده است. راه رسیدن به این واحه راهی دشوار است و خطر مرگ به همراه دارد. در این سفر کاترین، همسر ایرلندی‌ محمود، نیز همراه اوست. کاترین باستان‌شناس است و به قصد انجام تحقیقاتی درباره اسکندر مقدونی با همسرش راهی این سفر شده است. بهاء طاهر، با وسط کشیدن پای اسکندر به رمان، چشم‌انداز تاریخی وسیع‌تری را پدید آورده و رمان را از یک دوره تاریخی خاص به گذشته دور پیوند زده و عرصه‌ای گشوده است برای تأمل در قدرت‌های تمامیت‌خواه و نیز تأمل در باب استعمار. رمان از زبان محمود و کاترین و راویانی دیگر روایت می‌شود و یکی از این راویان اسکندر مقدونی است. از سوی دیگر سفر کاترین و محمود محملی می‌شود برای این‌که شخصیت آنها، آن‌گونه که واقعاً هستند و با ضعف‌ها و تاریکی‌های درون‌شان، روی دایره ریخته شود. وادادن و خیانت به آرمان‌ها از جمله موضوعاتی است که در این رمان دستمایه تأمل قرار گرفته است.
«واحه‌ی غروب» در اولین دوره جایزه بوکر عربی، در سال 2008، برنده این جایزه شد. این رمان با ترجمه رحیم فروغی در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: بهاء طاهر (- 1935)، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و مترجم مصری.