چادر کردیم رفتیم تماشا

چادر کردیم رفتیم تماشا
حرف سفرنامه‌های دوره قاجار که به میان می‌آید چه بسا بیشتر به یاد سفرنامه‌های حاج سیاح و ناصرالدین‌شاه و دیگرانی بیفتیم که همه مرد بوده‌اند و روایت خود را از شهرها و کشورهایی که دیده‌اند از چشم راوی مرد به ما عرضه کرده‌اند. در همان روزگار اما زنانی هم بوده‌اند که به سفر می‌رفته‌اند و مشاهدات و تجربیات خود از سفرهایشان را می‌نوشته‌اند. خواندن سفرنامه‌های زنان دوره قاجار چه بسا جزئیاتی را پیش چشم ما بیاورد که از چشم راویان مرد پنهان مانده است. جزئیاتی که زوایایی از زندگی روزمره مردم آن روزگار را نیز بر ما خوانندگان امروزی آشکار می‌کند.
چادر کردیم رفتیم تماشا از جمله سفرنامه‌های خواندنی است که از زنان دوره قاجار به جا مانده است. این کتاب سفرنامه زنی به نام عالیه خانم شیرازی به حج و عتبات در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه است. عالیه خانم سفر خود را از کرمان آغاز می‌کند، به بمبئی می‌رود و سرانجام به مکه می‌رسد و در طول این سفر شرح خود را از اتفاقات حین سفر و آنچه در جریان آن مشاهده و تجربه کرده است می‌نویسد. بخش دیگر این سفرنامه درباره مدتی است که عالیه خانم بعد از بازگشت از حج در تهران و در دربار ناصرالدین‌شاه اقامت داشته است. در این بخش با روایت ریزبینانه یک زن از دربار ناصرالدین‌شاه مواجهیم که در نوع خود سندی ارزشمند درباره مناسبات اندرونی و حرمسرای آن دربار است.
چادر کردیم رفتیم تماشا با ویرایش زهره ترابی در نشر اطراف منتشر شده و اولین کتاب از مجموعه‌ای با عنوان «سفرنامه‌های قدیمی زنان» است.
رتبه گودریدز: 63/3 از 5.