فراتر از بودن

رمان فراتر از بودن با وجود اینکه با غم‌انگیزترین جمله شروع می‌شود، چنان پرکشش است که خواننده تمایلی به کنار گذاشتن کتاب ندارد. او دقیق و جزئی لحظه لحظه زندگی ژیسلن را به تصویر می‌کشد.
در قسمتی از کتاب فراتر از بودن می‌خوانیم:
سال آخر زندگی‌ات بود که تصمیم گرفتی به کلمانس خواندن بیاموزی. در آن زمان، کلمانس سه ساله بود. کتاب‌ها را دوست داشت و همیشه در کتاب‌فروشی‌ها، قطورترین کتاب‌ها را انتخاب می‌کرد. یک روز دیدم، همه جا پر از کلمه است، کلمه‌هایی که دوبار نوشته شده‌اند، یک‌بار با حروف بزرگ و یک‌بار با حروف کوچک. روی در سالن، ک مقوای سفید بزرگ چسباده شده و نوشته بود: «در سالن» روی یخچال هم همین‌طور: «یخچال». به همین ترتیب در تمام اطاق‌ها، روی صندلی‌ها و بقیه‌ی جاها و این به بی‌نظمی خانه می‌افزود. بعنی حد اعلای بی‌نظمی که در تو بود...
تو تصمیم گرفته بودی که دخترت خواندن بیاموزد. تو تمام خانه را به یک کتاب مصور تبدیل ساخته بودی. کلمانس نیز گاهی این روش برایش جالب بود و گاهی نه، یعنی به سراغ چیز دیگری می‌رفت و تو به او اصرار نمی‌کردی، زیرا آن‌چه برای تو مهم بود شادی کودکان بود، سرچشمه‌اش هرچه بود، بود؛ خواه الفبا و خواه شیطنت کردن در گوشه‌ی یک اتاق.
در راهروی آشپزخانه، در فاصله‌ی شصت سانتی‌متری از سطح زمین، یک تقویم به دیوار نصب کرده بودی. وقتی دلیل پایین بودن تقویم را از تو پرسیدم، برایم توضیح دادی که تقویم با این شکل، در ارتفاع دید بچه‌هاست. من تو را از همین دغدغه‌های اندیشه‌ات بازمی‌شناسم. به نظر من هیچ امر دیگری به اندازه‌ی نصب تقویم در این ارتفاع پایین، نمی‌تواند نشانگر هوش و ذکاوت باشد. ذکاوت یعنی این که انسان آن‌چه را برایش ارزشمند است، در اختیار دیگران قرار دهد و تمام تلاش خود را به‌کار بندد تا دیگران در صورت نیاز از آن بهره‌مند شوند؛ ذکاوت یعنی عشق به همراه آزادی...
می‌بینی؟ باز هم مثل همیشه تو مصداق این مطلبی...
تو همیشه همه جا هستی، حتی در شصت سانتی‌متری زمین...