فریادها

فریادها
فریادهایی تلخ از عمق میدان جنگ. لوران گوده در رمان «فریادها» از واقعیت تلخ و خشونت‌بار جنگ نوشته است. در این رمان جنگ از زبان راویان مختلفی که در متن آن قرار دارند روایت می‌شود. رمان تصویرگرِ جهانی پر از کشتار و خشونت و جنون و نومیدی و وحشت و مرگ و روایتگرِ سرگذشت سربازانی است که مرگ بر سرشان سایه انداخته و جنگ جسم و روانشان را متلاشی کرده و وجودشان را از یأس و هراس و اندوه و دلزدگی انباشته است. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «این‌جا امن است. جایی بهتر از سوراخ خمپاره وجود ندارد. هرگز دوبار در یک جا فرود نمی‌آید. کمی نفس کشیدن حالم را جا می‌آورد. چیز زیادی حس نمی‌کنم. جز این که جریان دارد. بله، هنوز کمی احساسش می‌کنم، اما همین‌و‌بس. همین جا کز می‌کنم. با دماغی چسبیده به گل‌و‌لای، توی این سوراخ پناه می‌گیرم. این‌جا که بدتر از جاهای دیگر نیست. باید آرام نفس بکشم. همه همین را می‌گویند. خودم هم همین را می‌گفتم، هربار کسی را با بازوهای سوراخ‌شده می‌دیدم که از درد فریاد می‌کشید و نعره می‌زد، درست مثل حیوانی که پسِ زانویش زخمی شده باشد، می‌گفتم: "آروم باش. نفس بکش. روی نفس کشیدنت تمرکز کن. آروم باش رفیق. ما این‌جاییم. نباید هیجان‌زده شی، وگرنه حالت بدتر می‌شه." این‌ها را به چند نفر گفته‌ام؟ به چند نفر که بعد از چند دقیقه مردند؟ آن‌ها، آن‌جا، یک‌هو جان می‌دهند. جان می‌دهند و ما می‌فهمیم، چون محکم بغل‌شان کرده‌ایم و آخرین تکان را حس می‌کنیم...»
«فریادها» با ترجمه حسین سلیمانی‌نژاد در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: لوران گوده (- 1972)، داستان‌نویس فرانسوی.