ساموئل بکت

ساموئل بارکلی بکت (Samuel Barclay Beckett)، متولد 1906 و درگذشته به سال 1989، نمایشنامه‌نویس، داستان‌نویس، کارگردان تئاتر، شاعر و مترجم ایرلندی و برندة جایزة نوبل ادبیات سال 1969 میلادی بود. از بکت به‌عنوان یکی از آخرین نویسندگان مدرنیست یاد می‌شود. او همچنین از چهره‌های کلیدی تئاتر ابزورد به‌حساب می‌آید. بکت در آثار داستانی و نمایشی‌اش، که اغلب به طنزی سیاه آمیخته‌اند، از تجربیات تلخ و تراژیک انسان و معناباختگی و پوچی می‌نوشت و تشویش‌ها و اضطراب‌های انسان مدرن و موقعیت او در جهان را به تصویر می‌کشید. بکت بیشتر دوران زندگی خود را در فرانسه گذراند. او آثارش را به دو زبان انگلیسی و فرانسوی می‌نوشت. گفتنی‌ست که در دوران جنگ جهانی دوم، با اشغال فرانسه به‌دست نیروهای آلمان نازی، بکت به گروه مقاومت پیوست. دولت فرانسه به‌خاطر تلاش‌هایش در مبارزه با اشغالگران آلمانی دو نشان به او اهدا کرد، اما بکت خود بعدها حرفِ زیادی از فعالیت‌هایش در گروه مقاومت نمی‌زد. نمایشنامۀ «در انتظار گودو» از معروف‌ترین و مهم‌ترین آثار ساموئل بکت است. از دیگر آثار او می‌توان به رمان‌های سه‌گانۀ «مولوی»، «مالون می‌میرد» و «ننامیدنی» و نمایشنامۀ «آخرین نوار کراپ» اشاره کرد.