امیل زولا

امیل ادوار شارل آنتوان زولا (Émile Édouard Charles Antoine Zola)، متولد 1840 و درگذشته به سال 1902، داستان‌‌نویس، روزنامه‌نگار، نمایشنامه‌نویس و شاعر فرانسوی بود. زولا یکی از مهمترین نویسندگان مکتب ناتورالیسم است. او در گسترش تئاتر ناتورالیستی هم سهمی عمده دارد. داستان برای زولا به‌مثابه میز تشریح بود. او در آثار داستانی‌اش طبایع آدمیان را زیر ذره‌بین می‌برد و ریشه‌های وراثتی و فیزیولوژیکی رفتار انسان‌ها و نیز تأثیر محیط بر اعمال آدمی را نشان می‌داد و معتقد بود جبر غریزه و محیط است که سرنوشت آدمی را تعیین می‌کند. مجموعۀ بیست‌جلدی «روگن ماکار»، که زولا آن را به الگوی مجموعۀ «کمدی انسانی» بالزاک و البته با رویکردی ناتورالیستی نوشت، از مشهورترین آثار اوست. از رمان‌های این مجموعه می‌توان به «آسوموار»، «نانا» و «ژرمینال» اشاره کرد. امیل زولا همچنین روزنامه‌نگاری سیاسی بود. یکی از مقالات روزنامه‌ایِ معروف او مقاله‌ای‌ست به نام «من متهم می‌کنم». زولا در این مقاله علیه محاکمۀ افسری فرانسوی به نام آلفرد دریفوس، که به خیانت متهم شده بود، موضع گرفت. این مقاله برای زولا دردسر آفرید و باعث تبعیدش به لندن شد. دریفوس اما از اتهامش تبرئه شد و زولا یکی از کسانی بود که در تبرئۀ او نقشی مهم ایفا کرد. زولا با نقاشی نیز آشنایی داشت و پل سزان، نقاش مشهور امپرسیونیست، از دوستان نزدیکش بود. امیل زولا برای دو دورۀ نخستِ جایزه نوبل ادبیات، نامزد دریافت این جایزه شد اما نوبل ادبیات به او داده نشد.