ابوتراب خسروی

ابوتراب خسروی، متولد 1335 در شهر فسای استان فارس، داستان‌‌نویس و مقاله‌‌نویس ایرانی است. او یکی از نویسندگان مطرح و صاحب‌‌سبک سال‌‌های اخیر است و از نویسندگانی که در آثارشان به زبان و نثر توجهی ویژه دارند. خسروی دارای لیسانس آموزش ابتدایی است. او سالهای طولانی در شیراز به آموزش کودکان عقب‌‌ماندۀ ذهنی اشتغال داشته است. خسروی با انتشار رمان «اسفار کاتبان» بود که توجه جامعۀ ادبی را به خود برانگیخت. این رمان، که مشهورترین اثر داستانی ابوتراب خسروی است، جایزۀ مهرگان ادب را برای او به‌‌ارمغان آورد. خسروی همچنین، به‌‌خاطر رمان «رود راوی» و مجموعه داستان «کتاب ویران»، جایزۀ هوشنگ گلشیری و به‌‌خاطر رمان «ملکان عذاب» جایزۀ جلال آل‌‌احمد و کتاب سال را گرفته است. از دیگر آثار ابوتراب خسروی می‌‌توان به مجموعه داستان «دیوان سومنات» اشاره کرد. آمیزش واقعیت و وهم و ورود عناصر فراواقعی به متن واقعیت، حضور متنی در دل متنی دیگر و گفت‌‌وگوهای بینامتنی از ویژگی‌‌های سبکی و عشق، هستی، مرگ، انسان و گفتمان‌‌های کهن قدرتمندی که زندگی انسان را تحت سیطرۀ خود می‌‌گیرند از مضامین اصلی آثار ابوتراب خسروی هستند. از خسروی دو اثر غیرداستانی هم، به نام‌‌های «حاشیه‌‌ای بر مبانی داستان» و «در حاشیه‌‌ی داستان»، به چاپ رسیده که شامل مقالات تئوریک او درباب داستان‌‌نویسی و ادبیات‌‌ هستند.