رنج کشیدگان و خوارشدگان شومیز
آزردگان

کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» اثر فیودور داستایفسکی
از رمان‌های اجتماعی داستایفسکی که در آن صحنه‌ای از جامعه روسیه در قرن نوزدهم به دست داده شده و در عین حال رمان روایتی از عشقی شکست‌خورده هم به تصویر کشیده است. داستایفسکی محور داستانش را در کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» بر اساس تضاد میان فضیلت و دنائت بنیان گذاشته است.
عنوان کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» نشان‌دهنده مضمون و درونمایه‌ای است که داستایفسکی در این کتاب روایت کرده است. او در این داستان نشان می‌دهد که عنصر شر و پلیدی چگونه در بطن جامعه آدم‌ها را تحت انقیاد قرار می‌دهد.
کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» نخستین‌بار در سال 1861 منتشر شد و نخست به شکل پاورقی در یک نشریه به چاپ رسید.
کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» از متن انگلیسی اثر با عنوان «The insulted and humiliated» به فارسی برگردانده شده است.
این رمان داستایفسکی اولین‌بار با نام «آزردگان» با ترجمه مشفق همدانی در اواخر دهه بیست به فارسی ترجمه و منتشر شده بود و در سال‌های بعدی ترجمه‌های دیگری از این رمان با همین عنوان و نیز با عنوان «تحقیر و توهین‌شده‌ها» منتشر شد. محسن کرمی این کتاب را با عنوان «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» به فارسی برگردانده است و این ترجمه را نشر نیلوفر منتشر کرده است.

مروری بر کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان»
شخصیت اصلی کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» مردی است سلطه‌گر با سیمایی شیطانی که بر زندگی و سرنوشت دیگر شخصیت‌های رمان مسلط است.
رمان «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» اولین‌بار به شکل رمان پاورقی منتشر شد و داستایفسکی قواعد این شیوه انتشار را در نظر داشته است. برخی منتقدان معتقدند که داستایفسکی در نوشتن این کتاب به اوژن سو، نویسنده فرانسوی، توجه داشته است.
خود داستایفسکی در جایی درباره رمان «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» نوشته بود که مشغول نوشتن یک رمان-پاورقی است و اگرچه در این رمان به جای انسان‌ها با عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی روبرو هستیم اما با این‌ حال خودش می‌گوید که اثری غریب آفریده است و از نتیجه کار راضی است.
داستایفسکی در بسیاری از داستان‌هایش نمونه‌هایی درخشان از شخصیت‌هایی به دست داده که آنها را می‌توان بی‌گناه‌ترین قربانیان اجتماع دانست. زنان و کودکان در برخی از داستان‌های داستایفسکی قربانیان بی‌پناه جامعه فاسد و سلطه‌گر هستند. لنی در رمان «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» یکی از همین شخصیت‌ها است. او نیز یکی از بی‌شمار شخصیت‌های داستانی آثار داستایفسکی است که قربانی پول یا قدرت است.
در ابتدای رمان «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» می‌خوانیم: «سال گذشته، در غروب بیست‌ودوم مارس، تجربه بسیار غریبی از سر گذراندم. تمام آن روز، شهر را در پی یافتن یک منزل اجاره‌ای زیر پا گذاشته بودم. منزل قبلی‌ام خیلی نمور بود و نرم‌نرمک داشتم به سرفه‌های سختی دچار می‌شدم که خبر از چیز نحسی می‌دادند. از پاییز قصد نقل مکان داشتم، اما تا بهار لفتش داده و این دست و آن دست کرده بودم. همه روز نتوانسته بودم هیچ مورد مناسبی پیدا کنم. در وهله اول، یک ملک مستقل می‌خواستم، نه اتاقی در خانه دیگران؛ در وهله بعد، حتی اگر فقط یک اتاق هم بود، می‌بایست اتاقی بزرگ باشد و، البته، تا حد امکان هم ارزان. به تجربه دریافته‌ام که در جاهای تنگ حتی دامنه فکر آدمی هم تنگ می‌شود. و مایل بودم که وقتی به داستان‌های آینده‌ام فکر می‌کنم توی اتاق بالا و پایین بروم. باری، همیشه خوش دارم که، به جای نوشتن آثارم، غرق در فکر کردن به آن‌ها شوم و در این رویا غوطه بخورم که چگونه از آب درخواهند آمد. و این واقعا از تنبلی و سستی نیست. نمی‌دانم از چیست.»

درباره فیودور داستایفسکی نویسنده کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان»
فیودور داستایفسکی در یازدهم نوامبر 1821 در مسکو متولد شد. پدرش گرچه تباری اشرافی داشت اما در این زمان دیگر از درجه اعتبار افتاده بود. او یک جراح نظامی بود که از ارتش استعفا داده و در زمان تولد فیودور، دکتر بیمارستان مارینسکی در مسکو برای فقرا شده بود. مادر داستایفسکی، ماریا نخائوا، دختر بازرگان متمولی بود که او نیز تا حدی مقام و موقعیت خود را از دست داده بود. فیودور به همراه برادر بزرگ‌تر و خواهرهای کوچک‌ترش در محوطه بیمارستان مارینسکی و در بخش الحاقی به ساختمان اصلی بیمارستان رشد کرد. او در انزوا رشد کرد و تا مدت‌ها در خانه درس خواند و با سلطه پدری مستبد روبه‌رو بود. در سیزده‌سالگی به مدرسه‌ای خصوصی در مسکو رفت و در شانزده سالگی او را به مدرسه مهندسی نظامی در سن‌پترزبورگ فرستادند. داستایفسکی در این دوره با اشتیاق آثار شاخص نویسندگان مختلف را خواند و سلیقه ادبی‌اش شکل گرفت و به خصوص علاقه زیادی به گوگول پیدا کرد. در سال 1843 داستایفسکی از مدرسه نظامی فارغ‌التحصیل شد و بعد از یک سال خدمت اجباری، با کناره‌گیری از مقام نظامی‌اش به نویسندگی روی آورد. اولین رمان او با عنوان «مردم فقیر» یا «بیچارگان» در 1846 منتشر شد و شهرت و مقبولیت زیادی برایش به همراه آورد. داستایفسکی زندگی پرفراز و نشیبی داشت و استبداد تزاری دامن او را هم گرفت. با درگرفتن شورش‌های انقلابی در سراسر اروپا در 1848، موج تازه‌ای از سرکوب به روسیه هم رسید و در نتیجه آن داستایفسکی در 1849 بازداشت شد و به چهار سال حبس با اعمال شاقه و تبعید محکوم شد. داستایفسکی پس از رهایی رمان‌های متعددی نوشت که برخی از آنها در شمار شاخص‌ترین شاهکارهای ادبیات جهانی به شمار می‌روند. او در طول شصت سال زندگی‌اش یعنی تا بیست‌وهشتم ژانویه 1881، نه تنها به یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبیات روسیه بلکه به قله‌ای در ادبیات جهانی بدل شد و در زمان حیاتش به شهرتی عام دست پیدا کرد. «جنایت و مکافات»، «ابله»، «برادران کارامازوف»، «قمار باز»، «جوان خام» و «نیه توچکا» عناوین برخی از آثار ترجمه شده داستایفسکی به فارسی است.

درباره ترجمه کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان»
کتاب «رنج‌کشیدگان و خوارشدگان» با ترجمه محسن کرمی در نشر نیلوفر منتشر شده است.
محسن کرمی، متولد 1357، مترجم و نویسنده ایرانی است. او فارغ‌التحصیل رشته فلسفه هنر در مقطع دکتری از واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی است. از محسن کرمی چند ترجمه ادبی و آثاری در زمینه هنر و زیبایی‌شناسی منتشر شده است. «جستارهای زیبایی‌شناختی»، «در باب حرف مفت»، «پرسش‌هایی بزرگ در زیبایی‌شناسی»، «فیلمفلسفه: فلسفه فیلم ساخته» از جمله ترجمه‌های او است. او همچنین کتابی با عنوان «نقد زیبایی‌شناختی و نقد اخلاقی» هم تالیف کرده است.