تصویر دریان گری گالینگور

رمان «تصویر دُریان گرِی» اثر اسکار وایلد
رمانی دربارۀ هنر، زیبایی،پیری، جوانی، اخلاق و زوال و انحطاط. رمان «تصویر دُریان گرِی»، با عنوان اصلی The Picture of Dorian Gray، رمانی گوتیک و فلسفی از اسکار وایلد و از مشهورترین آثار اوست.
اسکار وایلد در رمان «تصویر دریان گری» با خلق داستانی تمثیلی دربارۀ جوانی و زیبایی و لذتجویی ابدی و ترس از زوال و پیری، دغدغه‌هایی فلسفی را پیرامون این موضوعات و نیز دربارۀ کارکرد و نقش و اهمیت هنر و زیبایی‌ و در زندگی آدمی و نقش هنرمند در جامعه پیش می‌کشد.
متن اصلی رمان «تصویر دریان گری» اولین بار در سال 1890 به چاپ رسید اما در سال 1891 اسکار وایلد، پس از افزودن پیشگفتار و فصلهایی جدید به نسخۀ اول و اعمال اصلاحاتی در آن، رمان را بازچاپ کرد.
رمان «تصویر دریان گری» دستمایۀ اقتباس‌های تئاتری و سینمایی هم قرار گرفته و همچنین جایزه‌ای به نام «دریان»، با ارجاع به این رمان و به‌افتخار اسکار وایلد، راه‌اندازی شده است.

مروری بر رمان «تصویر دریان گری»
شخصیت اصلی رمان «تصویر دریان گری» مرد جوان زیبا و لذتجویی به نام دریان گری است که روزی یک نقاش، تصویری در اوج زیبایی از او می‌کشد. دریان، تحت تأثیر عقاید مردی به نام لرد هنری، به لذتجویی و زیبایی رو می‌آورد و آرزو می‌کند که هرگز پیر نشود و همواره جوان و زیبا بماند و به‌جای خود واقعی‌اش تصویری که نقاش از او کشیده است پیر و فرسوده و زشت شود و گذر زمان نه بر خود او که بر تصویرش اثر بگذارد. او یک روز درمی‌یابد که آرزویش برآورده شده، به این صورت که گذر عمر نه بر جسم واقعی و مادی دریان گری، بلکه بر تصویر او اثر می‌گذارد، یعنی دریان گری واقعی همیشه جوان و زیبا می‌ماند و درعوض، تصویرش پیر و سالخورده و فرتوت می‌شود و هیأتی هر روز کریه‌تر پیدا می‌کند.
در طول رمان «تصویر دریان گری» می‌بینیم که شخصیت اصلی این رمان چگونه، تحت تأثیر لرد هنری، در راه عیاشی و لذتجویی تا پلیدی و جنایت و تباهی و انجام هرگونه شَر و رذیلتی پیش می‌رود، بی‌آنکه جسمش ذره‌ای فرسوده شود و اعمالش بر جسم و چهره‌اش رد و اثری به‌جا بگذارند. تصویر دریان گری اما همۀ تحولات جسمی و روحی او را در خود ثبت می‌کند، آن‌قدر که دریان گری با دیدن تصویر خود، از کراهت این تصویر منزجر می‌شود و خنجری بر قلب تصویر می‌نشاند. بعد از این اقدام چه بر سر تصویر دریان گری و چه بر سر دریان گری واقعی می‌آید؟ پاسخ این پرسش را با خواندن کاملِ رمان «تصویر دریان گری» درخواهید یافت.
اسکار وایلد در رمان «تصویر دریان گری»، ضمن طرح مفاهیمی فلسفی دربارۀ هنر و هنرمند و زیبایی و پیری و زوال و خیر و شَر، ما را در جامعۀ اشرافی و مرفه لندن می‌گرداند و بخش‌هایی از زندگی عیاشانۀ لندنیِ اواخر قرن نوزدهم را در این رمان ترسیم می‌کند.
در بخشی از رمان «تصویر دریان گری» می‌خوانید: «بی‌شک در نظر دُریان گرِی، خود زندگی والاترین و عظیم‌ترین هنرها به شمار می‌آمد، چنان‌که گویی دیگر هنرها چیزی نبودند جز تمهید و مقدمه‌ای برای آن. البته مُد، که آنچه واقعاً خیال‌انگیز است به‌واسطه‌ی آن کوتاه‌زمانی عالمگیر می‌شود، و نیز ژیگول‌واری، که آن نیز به‌نوبه‌ی خود کوششی است برای ابراز خصلت متجددِ زیبایی، هردو در چشم وی جذاب می‌نمودند. شیوه‌ی لباس‌پوشیدن و سبک ویژه‌ی حُسن‌فروشی‌های گاه‌گاهی‌اش بر جلوه‌فروشان برنای مجالس رقص مِی‌فِیر و نیز جوانانِ نشسته در قاب پنجره‌های باشگاه‌های پال‌مال تأثیری بی‌چون‌وچرا داشت، جوانانی که از هر جهت از وی تقلید می‌کردند و می‌کوشیدند رونوشتی باشند از آن جذبه‌ی گویی ناخواسته‌ی خودنمایی‌های پرلطف او، جذبه‌ای که خود آن را صرفاً جلوه‌ای نیمه‌شوخی‌وار می‌پنداشت.
با این‌همه، دُریان گرِی برای پذیرش موقعیتی که کم ‌و بیش به ‌محض ظهورش به او عرضه داشتند آمادگی تام داشت و در حقیقت از قیاس خونین با نمونه‌های کهن لذتی وصف‌ناپذیر می‌برد، از تصور این‌که برای لندن روزگار خود همان نقشی را بازی کند که مؤلف ساتیریکُن زمانی برای رُم عصر نرون بازی کرده بود. اما باز در ژرفنای دل خویش مشتاق بود چیزی بیش از مرجع عالی برازندگی باشد، بیش از موجود تردستی که همگان در باب شیوه‌ی درستِ انداختن جواهر یا گره‌زدن کراوات یا به‌دست‌گرفتن عصا نظرش را صائب بدانند. جویای آن بود که برای حیات آدمی طرحی نو دراندازد، طرحی با مبانی منطقی و اصول نظام‌یافته‌ای منحصربه‌فرد که به عالی‌ترین وجه ممکن در معنویت‌بخشی به حواس تحقق یابد.»

دربارۀ اسکار وایلد، نویسندۀ رمان «تصویر دریان گری»
اسکار وایلد (Oscar Wilde)، متولد 1854 و درگذشته به سال 1900، شاعر و نمایشنامه‌نویس ایرلندی بود. او در لندن اواخر عصر ویکتوریا یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین نمایشنامه‌نویسان بود. وایلد از جنبه‌های مختلفِ دیگر نیز شخصیتی مورد توجه بود و کاراکتری جنجال‌آفرین داشت.
رمان «تصویر دریان گری» تنها رمان اسکار وایلد اما در زمرۀ آثار بسیار مشهور اوست. نوشتن نقد برای مجلات از دیگر فعالیتهای وایلد در حوزۀ نویسندگی بود.
از آثار اسکار وایلد می‌توان به نمایشنامه‌های «اهمیت ارنست بودن»، «بادبزن خانم ویندرمیر» و «سالومه» اشاره کرد.

دربارۀ ترجمۀ فارسی رمان «تصویر دریان گری»
رمان «تصویر دُریان گرِی» با ترجمه و مقدمۀ سپاس ریوندی، همراه با ترجمۀ اشعاری منثور و جملات و عباراتی قصار از اسکار وایلد و دو ضمیمه، یکی مؤخره‌ای که ترجمۀ مقدمۀ جوزف بریستو بر چاپ سال 2006 انتشارات دانشگاه آکسفورد بر این رمان است و دیگری ترجمۀ فصلی از کتاب اِیمی واتکین دربارۀ اسکار وایلد که به این رمان او اختصاص دارد، در نشر مَد منتشر شده است.
سپاس ریوندی، متولد 1367 در تهران، مترجم ایرانی است. او فارغ‌‌التحصیل هنرستان موسیقی، دارای لیسانس موسیقی کلاسیک از دانشگاه تهران و نیز تحصیلکردۀ فلسفۀ هنر در دانشگاه هنر است.
از ترجمه‌های سپاس ریوندی می‌توان به رمان‌‌های «عقاید یک دلقک» و «هیاهوی زمان» اشاره کرد.
از رمان «تصویر دریان گری» ترجمه‌های فارسی دیگری هم موجود است که از آن جمله‌اند ترجمۀ ابوالحسن تهامی، منتشرشده در انتشارات نگاه، و ترجمۀ رضا مشایخی، منتشرشده در نشر جامی.