تارتوف

Tartuffe
نمایشنامه «تارتوف» یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌های کلاسیک قرن 17 در اروپا محسوب می‌شود. نمایشنامه با داستانی جذاب، به ریاکاری، تقلید، تعصب و فریب اشاره دارد. طنزی که مخاطب را به تفکر تشویق می‌کند.
در نمایشنامه «تارتوف» فرد متقلبی، لباس روحانی تن می‌کند و با حیله و فریب به خانواده‌ای اصیل و ثروتمند نزدیک می‌شود. او با مظلوم نمایی و چرب زبانی موفق می‌شود، اعتماد بعضی از اعضای خانواده را به خود جلب کند. در این میان بعضی دیگر از افراد خانواده او را باور ندارند و سعی می‌کنند وجهه متقلبانه او را برای دیگران نمایان سازند. اما.... قابل ذکر است، چند عریضه از «مولیر» به کتاب «تارتوف» پیوست شده که خواننده را نگرش و ظرافت‌های نویسنده بیشتر آشنا می‌کند.

در قسمتی از نمایشنامه می‌خوانیم:
«کلئانت: هی! خانم، می‌خواهیم مانع حرف مردم بشویم؟ ولی در زندگی کار شایسته‌ای نمی‌کنیم اگربه خاطر حرف‌های احمقانه‌ای‌ که می‌آید توی کار مجبور شویم بهترین دوستانمان را بگذاریم کنار؛ تازه اگر خودمان را راضی کنیم به این کار،
فکر می‌کنید می‌شود همه را به سکوت وادار کرد؟ در برابر بدگویی دیواری نمی‌شود افراشت، پس نباید به بدگویی ابلهان توجهی داشت. سعی کنیم خودمان پاک زندگی کنیم، ورّاجان را هم به حال خودشان رها کنیم.
دورین: دافنه، خانم همسایه‌مان و همسر بی مصرفش همان‌هایی نیستند که بد می‌گویند از ما همه‌اش؟» نمایشنامه «تارتوف» توسط «مهشید نونهالی» به فارسی برگردانده شده است.
درباره نویسنده: ژان باتیست پوکلن، مشهور به مولیر، ( 1622 ـ 1673 ) نمایشنامه‌نویس فرانسوی، صاحب اثر «خسیس»، «دون ژوان»
رتبه گودریدز: 4 از 5