Tartuffe
نمايشنامه «تارتوف» يکي از مهمترين نمايشنامههاي کلاسيک قرن 17 در اروپا محسوب ميشود. نمايشنامه با داستاني جذاب، به رياکاري، تقليد، تعصب و فريب اشاره دارد. طنزي که مخاطب را به تفکر تشويق ميکند.
در نمايشنامه «تارتوف» فرد متقلبي، لباس روحاني تن ميکند و با حيله و فريب به خانوادهاي اصيل و ثروتمند نزديک ميشود. او با مظلوم نمايي و چرب زباني موفق ميشود، اعتماد بعضي از اعضاي خانواده را به خود جلب کند. در اين ميان بعضي ديگر از افراد خانواده او را باور ندارند و سعي ميکنند وجهه متقلبانه او را براي ديگران نمايان سازند. اما.... قابل ذکر است، چند عريضه از «مولير» به کتاب «تارتوف» پيوست شده که خواننده را نگرش و ظرافتهاي نويسنده بيشتر آشنا ميکند.
در قسمتي از نمايشنامه ميخوانيم:
«کلئانت: هي! خانم، ميخواهيم مانع حرف مردم بشويم؟ ولي در زندگي کار شايستهاي نميکنيم اگربه خاطر حرفهاي احمقانهاي که ميآيد توي کار مجبور شويم بهترين دوستانمان را بگذاريم کنار؛ تازه اگر خودمان را راضي کنيم به اين کار،
فکر ميکنيد ميشود همه را به سکوت وادار کرد؟ در برابر بدگويي ديواري نميشود افراشت، پس نبايد به بدگويي ابلهان توجهي داشت. سعي کنيم خودمان پاک زندگي کنيم، ورّاجان را هم به حال خودشان رها کنيم.
دورين: دافنه، خانم همسايهمان و همسر بي مصرفش همانهايي نيستند که بد ميگويند از ما همهاش؟» نمايشنامه «تارتوف» توسط «مهشيد نونهالي» به فارسي برگردانده شده است.
درباره نويسنده: ژان باتيست پوکلن، مشهور به مولير، ( 1622 ـ 1673 ) نمايشنامهنويس فرانسوي، صاحب اثر «خسيس»، «دون ژوان»
رتبه گودريدز: 4 از 5
