نقال فیلم

نقال فیلم
قصه‌ای از فقر و سینما. ارنان ریورا لتلیئر در رمان «نقال فیلم» قصه زندگی دشوار یک خانواده فقیر امریکای لاتینی و عشق این خانواده به سینما را روایت می‌کند. راوی این رمان تنها دختر و کوچکترین فرزند خانواده است. پدر راوی کارگری است که بر اثر سانحه‌ای فلج و زمین‌گیر شده و مادر هم بعد از این سانحه او و بچه‌هایش را رها کرده و رفته است. مستمری اندک پدر کفاف خریدن ویلچر را نمی‌دهد و برای همین او خودش نمی‌تواند به سینما برود. از طرفی اوضاع مالی اجازه نمی‌دهد که همه بچه‌ها سینما بروند. پس پدر یکی از بچه‌ها را که بهتر از بقیه می‌تواند فیلم‌ تعریف کند به سینما می‌فرستد تا او فیلم‌ها را ببیند و بعد در خانه آنها را برای بقیه نقالی کند. کسی که به دلیل مهارتش در نقالی فیلم بختِ سینما رفتن را پیدا می‌کند دختر خانواده و راوی رمان است. راوی خود در اوایل رمان درباره مهارتش در نقالی فیلم می‌گوید: «من بهترین نقال فیلم در خانواده بودم. بعد بهترین نقالِ فیلم در یک بلوک از خانه‌های سازمانی، و یک‌کم بعدتر بهترین در تمام شهرک معدن. همین‌قدر می‌دانم که در خانه‌های سازمانی کسی در نقالی فیلم انگشت کوچیکه‌ی من هم نمی‌شد. فرق هم نمی‌کرد چه فیلمی باشد: کابویی، ترسناک، جنگی، فضایی یا عاشقانه، و صد البته فیلم‌های مکزیکی که عشق پدرم بود.»
رمان با روایتی طنازانه آغاز می‌شود، اما این طنز به تدریج طعمی تلخ به خود می‌گیرد و وجوه سیاه زندگی فلاکتبار مردمی گرفتار فقر را روشن و روشن‌تر می‌کند.
«نقال فیلم» با ترجمه بیوک بوداغی در نشر آگه منتشر شده است.
درباره نویسنده: ارنان ریورا لتلیئر (- 1950)، داستان‌نویس شیلیایی.
رتبه گودریدز: 3/77 از 5.