حافظ اندیشه

حافظ اندیشه
حافظ چگونه امور متضاد و ناهمساز را در دنیای اندیشه و اشعارش گرد می‌آورد و با یکدیگر همساز می‌کند؟ در شعر او عشق زمینی و آسمانی، مدح قدرتمندان و نقد قدرت، انقلاب و اصلاح و دیگر امور متضاد چگونه با هم ترکیب می‌شوند؟ این موضوعی است که مصطفی رحیمی در مقالات کتاب حافظ اندیشه با تعمق و تأمل و کند و کاو در شعر حافظ و جاهایی هم ارجاع به فلسفه و آراء فلاسفه و متفکران غرب، به آن پرداخته است. به اعتقاد رحیمی حافظ امور متضاد را نه آن گونه که در دیالکتیک هگل مطرح است، یعنی به صورت برخورد تز و آنتی تز و پدید آمدن سنتزی حاصل از محو دو جزء پیشین، بلکه به صورتی در شعرش می‌آورد که اصحاب دیالکتیک جدید به آن باور دارند و آن این است که در برخورد تز و آنتی تز این دو از بین نمی‌روند تا سنتز به وجود آید، بلکه این دو در عین اینکه هرکدام به قوت خود باقی‌اند همدیگر را تکمیل می‌کنند.
در این کتاب نشان داده شده است که در شعر حافظ امور متضاد، مثلا مِیِ مد نظر خیام و مِیِ عرفانیِ مد نظر مولوی، هیچ کدام همدیگر را نفی نمی‌کنند تا ترکیبی تازه ارائه دهند، بلکه هر دو به قوت خود باقی‌ و مکمل یکدیگرند. نقد تصوف نیز از جمله بحث‌های مطرح شده در این کتاب است.
حافظ اندیشه در نشر نو منتشر شده است.
درباره نویسنده: مصطفی رحیمی (1381 – 1305)، روشنفکر، حقوقدان، جامعه‌شناس، مقاله‌نویس، مترجم، منتقد، نمایشنامه‌نویس و شاعر ایرانی.
رتبه گودریدز: 80/2 از 5.