احمد محمود

احمد اعطا، معروف به احمد محمود، متولد 1310 در اهواز و درگذشته به ‌سال 1381، داستان‌نویس ایرانی بود. محمود از نویسندگان رئالیست سرشناس و چیره‌دست ایرانی است. شهرت احمد محمود عمدتاً به‌واسطۀ رمان‌هایش و به‌ویژه رمان معروف «همسایه‌ها» است. از او اما، به‌جز رمان، فیلمنامه و تعداد زیادی مجموعه داستان کوتاه نیز به‌جا مانده است. محمود در رمان‌هایش عمدتاً بخشی از رویدادهای مهم سیاسی و اجتماعی ایران، مثل ملی‌شدن نفت و انقلاب و جنگ، را منعکس کرده است. او خود نیز مدتی، در جوانی، وارد فعالیت‌های سیاسی شد و براثر همین فعالیت‌ها چندی به زندان افتاد و چندی هم به بندر لنگه تبعید شد که انعکاسی از تجربۀ این تبعید را در دومین رمان، «داستان یک شهر»، می‌بینیم. جنوب ایران صحنۀ اصلی رویدادهای قصه‌های احمد محمود است. او در آثارش تصویری واقع‌گرایانه و گیرا از جنوب و مردم آن به‌دست داده است. از آثار احمد محمود، به‌جز رمان‌های «همسایه‌ها» و «داستان یک شهر» که به آنها اشاره شد، می‌توان به رمان‌‌های «درخت انجیر معابد»، «مدار صفر درجه» و «زمین سوخته» و مجموعه داستان‌های «دریا هنوز آرام است»، «زائری زیر باران»، «پسرک بومی»، «غریبه‌ها» و «دیدار» اشاره کرد. رمان «درخت انجیر معابد» احمد محمود در دورۀ اول جایزۀ هوشنگ گلشیری برندۀ جایزۀ بهترین رمان شد. محمود همچنین به‌خاطر مجموعه آثارش جایزۀ پکا را دریافت کرده است.