آواز کشتگان

آواز کشتگان

«هر نسلی فقط باید به نسل خودش حساب پس بدهد. نه به نسل بعدی و به نسل قبلی. فهمیدی! ما اشتباه کردیم. قبول! عده‌ای در رفتند، رفتند به شرق، عده‌ای هم به غرب! خیلی خوب! می‌خواستی چه‌کار بکنند؟ بمانند مثل بقیه توی زندان بپوسند یا اعدام شوند و یا آخر سر مقاطعه‌کار بشوند؟ وقتی که همه افتادند توی سرازیری، راه دیگری نبود. من انتخاب کردم تریاک را. یک‌ عده هم رفتند توی زندان تریاکی شدند آمدند بیرون. هر کسی تریاک خودش را خودش پیدا می‌کند...»
از متن کتاب

رمان «آواز کشتگان» نوشتۀ رضا براهنی در نشر نگاه منتشر شده است. این رمان دربارۀ مبارزه‌های سیاسی جامعه روشنفکری ایران در دورۀ پهلوی با ساواک و پیامدهای فردی و اجتماعی آن برای مبارزان است.
محمود پسر مشهدی قربان ( پادوی یکی از تجارت‌خانه‌های بازار تبریز) که توانسته به استادی دانشگاه برسد، نوعی مبارزۀ روشن‌فکرانه را در دانشگاه در پیش می‌گیرد. نتیجه؛ چندبار زندان رفتن و شکنجه و بعد هم؛ سوء تفاهم مردم بیرون، در مقابل آزادی او، نوعی مرگ تدریجی است.
در فصل دوم (حدیث پری‌داران)؛ محمود در مخزن کتاب‌خانه دانشگاه، پشت میزی زهوار در رفته، مشغول نوشتن قصۀ حملۀ گرگ‌ها به تبریز است.
فصل سوم (حدیث آئینۀ چشمان)، با تلفنی که دکتر خرسندی از استانبول به تهران می‌زند، شروع می‌شود و با خاطره‌ای که نویسنده از بیروت و خیابان الحمراء دارد، ادامه می‌یابد.
رمان حاوی دو داستان مجزا از هم است که یک سلسله حوادث فرعی را هم درپی دارد؛ بخش نخست به مسائل دموکراتیک و روشن‌فکرانه یک شهروند دموکراتیک می‌پردازد و دیگری؛ خاطراتی خواب‌گونه و جسته و گریخته است، از زمان کودکی و نوجوانی خود محمود و پدر و برادرش است که با تصویرهایی کم‌رنگ از دختر عمویی زیبا به نام ماهنی درهم می‌آمیزد.

دربارۀ نویسنده: رضا براهنی (1314) شاعر و نویسندۀ ایرانی.
رتبۀ گودریدز: 69/3 از 5