آدم فکر های ناجور

آدم فکرهای ناجور
داستان آدم‌هایی بدون چهره و بی‌زمان‌و‌مکان؛ کودکی ناگهان در می‌یابد نصف صورتش پاک شده و سَرِ این اتفاق غریب و چرایی وقوع آن با خانواده‌اش درگیر می‌شود و در ادامه اتفاقاتی دیگر رخ می‌دهد که مجموع آنها داستان بلند آدم فکرهای ناجور ، نوشته بهاء‌الدین مرشدی، را شکل می‌دهد؛ آدم فکرهای ناجور داستانی است در ژانر فانتزی با محوریت خانواده‌ای سه نفره و هر بخش از داستان روایت اتفاقی است که برای اعضای این خانواده روی می‌دهد. بحران هویت و روابط میان آدم‌ها از مضامین اصلی آدم فکرهای ناجور است. آنچه می‌خوانید قسمتی است از این داستان بلند: « روی صورتم یک لکه افتاده بود، مثل این که صورتم را پاک کرده باشند، اندازه‌ی یک کلمه. دست کشیدم روی لکه، بیش‌تر شد، عین این که بخواهی یک جمله را پاک کنی و یک جاهایی پاک بشود و یک جاهایی نه! مادر گفت: پوست به این خوبی!
و بعد دستش را کشید روی صورتم، انگار بخواهد چیزی را پاک کند و بعد لپم را گرفت. با این کارش صورتم را خیلی پاک کرده بود، این طور حس کردم، رفتم جلوی آیینه و خودم را توی آن نگاه کردم.
پوست به این خوبی!
این را مادر می‌گوید که توی آیینه ایستاده است. مادر توی درگاهی نیست اما توی آیینه تصویرش افتاده است. یک طرف صورتم به اندازه‌ای که مادر دست کشید پاک شده بود...»
آدم فکرهای ناجور با همکاری نشرِ آگاه و نشرِ بان منتشر شده است.
درباره نویسنده: بهاء‌الدین مرشدی (- 1359)، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس ایرانی.
رتبه گودریدز: 67/1 از 5.