من هم چه گوارا هستم

من هم چه‌گِوارا هستم
هشت داستان از گلی ترقی. من هم چه‌گِوارا هستم نخستین مجموعه داستان گلی ترقی است. داستانهای این مجموعه همگی در دهه چهلِ خورشیدی نوشته شده‌اند. مرگ، ملال، افسردگی و یأس، خستگی و دلزدگی از زندگی روزمره و میل به عصیان علیه آن، آرمان‌باختگی و احساس شکست، روایت زندگی روشنفکران و مردم طبقه متوسطِ شهرنشین و مسئله زن‌بودن در جامعه مردسالاری که حتی محیط روشنفکری‌اش هم مردسالار است، از جمله موضوعاتی است که در داستانهای کتاب من هم چه‌گِوارا هستم به آنها پرداخته شده است. داستانهای این کتاب عبارتند از: «من هم چه‌گِوارا هستم»، «خوشبختی»، «سفر»، «تولد»، «یک روز»، «درخت»، «ضیافت»، «میعاد».
آنچه می‌خوانید قسمتی است از داستان «سفر» از این مجموعه: «یاد ناصر می‌افتم که همیشه می‌گفت: "تو یه شاعر بالفطره‌ای." کاش اینجا بود و می‌دید که من فقط یک چیز به پایان رسیده‌ام، یک چیز رو به مرگ. گور بابای ناصر. گور بابای همه. آستینم را بالا می‌زنند و یک نفر با مشتش روی رگ وسط آرنجم فشار می‌دهد. به خود می‌گویم: چه بهتر. این همان چیزی است که می‌خواستم. دیگر هیچ ‌کس کوچکترین توقعی از من نخواهد داشت. حالا می‌خواهد نیستی هست باشد می‌خواهد نیست باشد. شاگردهایم می‌توانند بمیرند. دیگر هیچ کس از من سؤالی نخواهد کرد. نه، ناصر اشتباه می‌کرد. من یک گاو بالفطره هستم و این مقام را دوست دارم و خوشحالم که جای خودم را پیدا کرده‌ام.»
مجموعه داستان من هم چه‌گِوارا هستم، با یادداشتی کوتاه از گلی ترقی درباره داستانهای این مجموعه، در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: گلی ترقی (- 1318)، داستان‌نویس و فیلمنامه‌نویس ایرانی ساکن فرانسه.
رتبه گودریدز: 2/98 از 5.