ژلوزی

ژَلوزی
طرحِ احتمالِ خیانتی که قطعیتی در وقوع آن نیست. آلن روب – گری‌یه در رمان ژَلوزی داستانی از حسادت و بدگمانی را روایت می‌کند، اما نه به شیوه کلاسیک، بلکه با قواعد رمان نو که روب – گری‌یه خود یکی از بنیانگذاران و نظریه‌پردازان آن است. ژَلوزی رمانی نو است که با تمرکزی شدید بر اشیاء، جزئیات عینی و تصاویر و حرکات روایت می‌شود. در ژَلوزی صرفاً نشانه‌های مشهود هستند که پایه حدس و گمان در باب آنچه را که در حال رخ دادن است می‌سازند. مردی در حال مشاهده معاشرت همسرش با مردی دیگر است. اما آیا این معاشرت به معنای روابطی پنهان میان آن دو است؟ روب – گری‌یه تنها از طریق نشانه‌ها احتمالِ چنین رابطه‌ای را از دید شوهر و از خلال نشان‌دادن نوعِ دقت او به چیزها و حرکات مطرح می‌کند. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «آن دو هیکل مبهم که فقط بر اثر تیرگیِ کم‌مایه‌ترِ پیراهنِ کم‌رنگِ زنانه یا مردانه‌ای پدیدار می‌شدند، کنار یکدیگر نشسته‌اند، بالاتنه‌هاشان را به عقب خم کرده به مبل پشت داده‌اند، بازویشان را روی دسته‌های مبل گذاشته‌اند و گاهی دور و بر دسته‌های مبل حرکات مبهمی می‌کنند که دامنه اندکی دارد و هنوز شروع نشده سرِ جای اول برمی‌گردند یا اصلاً شاید خیالی باشد.
جیرجیرک‌ها هم ساکت شده‌اند.
تنها صداهائی که از این گوشه و آن گوشه به گوش می‌رسد، صدای ضعیف چند جانور گوشت‌خوار شب‌رو و فرفر ناگهانی یک سوسک و صدای برخورد فنجان چینی کوچکی است که روی میز پایه کوتاه می‌گذارند.»
رمان کوتاه ژَلوزی با ترجمه منوچهر بدیعی در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: آلن روب – گری‌یه (2008 – 1922)، داستان‌نویس، فیلمساز، مقاله‌نویس و منتقد فرانسوی.