دل تاریکی

دلِ تاریکی
سفری به تاریک‌جاهای جغرافیایی و نیز تاریکی‌های غریب و موحشِ جان و ضمیرِ رازآلود و خوفناکِ آدمی. دلِ تاریکی، اثر جوزف کنراد، به ظاهر نقل ماجرای سفر مردی به اعماق تاریک آفریقاست؛ این سفر اما به سرعت معناهایی استعاری می‌یابد و سفری می‌شود به پیچیدگی‌های درون انسان. از دلِ این سفر همچنین نقبی زده می‌شود به مفهوم استعمار و استعمارگر و استعمارشده و مفاهیم گوناگونِ دیگر که مجموعِ اینها باعث شده است این رمان کوتاه رنگِ کهنگی به خود نگیرد و همچنان زنده و سرِ پا به بقای خود در عالم ادبیات ادامه دهد. رمان نقلِ سفر مردی به نام مارلو به نقطه‌ای دوردست و مرموز در اعماق آفریقاست. مارلو که با یک کشتی حملِ عاج به این سفر رفته در اعماقِ جنگلهای آفریقا با مردِ سفیدپوست عجیبی به نام کورتز مواجه می‌شود که سرکردة قبایل وحشی است و بومیان او را می‌پرستند و عبد و عبیدِ او شده‌اند. این مواجهه مارلو را با حقیقتی مهیب از سرشت آدمی روبه‌رو می‌کند. دلِ تاریکی را یکی از مهمترین رمانهای قرن بیستم می‌دانند. فرانسیس فورد کوپولا در سال 1979 فیلم معروفِ اینک آخرالزمان را بر اساس همین رمان ساخت و وقایع این رمان را به دل جنگ ویتنام برد.
رمان دلِ تاریکی با ترجمه و مقدمۀ صالح حسینی در انتشارات نیلوفر منتشر شده است. ترجمۀ فارسی این رمان، علاوه بر مقدمۀ تحلیلیِ مترجم، با مقاله‌ای دیگر به نام «کشف حقیقت در عمق تاریکی» و مقاله‌ای به قلمِ پرویز طالب‌زاده، با عنوان «اندیشه‌های بودایی در دل تاریکی»، همراه است.
دربارة نویسنده: جوزف کنراد (1924 – 1857)، داستان‌نویس لهستانی - بریتانیایی.